Novi metod u istoriografiji (6)

Autor: Milan Šćekić 

Feljton ,,Novi metod u istoriografiji“ se bavi akademskom čestitošću prof. dr. Marijana Premovića. Feljton je priređen na osnovu moje istoimene knjige ,,Novi metod u istoriografiji“, koja uskoro izlazi iz štampe. Iako je u velikoj mjeri naučno djelo Marijana Premovića proizvod plagijarizma, predmet analize je Premovićeva doktorska disertacija ,,Srednje i Donje Polimlje i Gornje Podrinje u srednjem veku“, koja je u ogromnoj mjeri prepisana. U feljtonu je zastupljen samo manji dio dokaza koji potvrđuju plagiranost teze.

*** 

          Od Žarka Šćepanovića je prepisao više od dvije rečenice na 193. strani: ,,Poslije smrti kneza Vojislava naslijedila ga je njegova žena Gojislava ...Međutim od 1366. godine na istorijsku pozornicu stupa Vojsilavljev sinovac, mladi i vrlo ambiciozni župan Nikola Altomanović (sin Altomana), gospodar Rudnika. Između njih dvoje ubrzo dolazi do sukoba. Nikola je pokorio Gojislavu i od novembra 1368. godine sve zemlje od Rudnika do Dubrovnika objedinio pod svoju vlast.“

(Premović, 2013, str. 193)

Iako je malo izmijenio redosljed riječi, sve je isto kao kod Žarka Šćepanovića (,,Srednje Polimlje i Potarje“, Beograd, 1979).

 (Šćepanović, 1979, str. 57)

Na 194. strani Premović tvrdi: ,,Nikola (Altomanović) je nastojao da stvori državu koja će obuhvatiti ne samo Rašku i Travuniju nego i ostale matične srpske zemlje, i to ga je dovelo u sukob sa ostalim oblasnim gospodarima.“

 (Premović, 2013, str. 194)

I ova rečenica je prepisana, ali ne od Žarka Šćepanovića već od Miloša Blagojevića (,,Srpska državnost u srednjem veku“, Beograd, 2011).

 (Blagojević, 2011, str. 284)

U posljednjem pasusu na 195. strani tvrdi: ,,Uklanjanje župana Nikole sa istorijske pozornice izazvalo je krupne i dalekosežne promjene i Gornjem Podrinju, Polimlju i srpskoj državi uopšte.“

 (Premović, 2013, str. 195)

Većina rečenice prepisana je iz knjige Žarka Šćepanovića ,,Gornje Polimlje i Potarje“ (Beograd, 1979), koju Premović ponovo ne navodi (!!!) u fus noti (br. 543) kao literaturu iz koje prepisuje.

(Šćepanović, 1979, str. 57)

 I posljednja rečenica na 195. strani je prepisana: ,,Najveća srpska feudalna oblast podijeljena je između saveznika“.

(Premović, 2013, str. 195)

Premović prepisuje od jednog od najboljih medijavelista na ovim prostorima Rada Mihaljčića, koji u knjizi ,,Kraj srpskog carstva“ (Beograd, 1989) tvrdi: ,,...najveća srpska feudalna oblast podeljena je između pobednika“. Pobjednici su kod Premovića postali saveznici, dok je ostali dio rečenice doslovno prepisan. Premović je i ovoga puta zaboravio u fus noti (br. 543) da navede Mihaljčićevu knjigu kao literaturu iz koje prepisuje!!!

 (Mihaljčić, 1989, str. 243)

Nakon toga tvrdi: ,,Đurađ Balšić u jednoj povelji ističe mogućnost da neko ,,bude car gospodin Srbljem i vlastelom u srpskoj zemlji.“

(Premović, 2013, str. 196)

To tvrdi i Sima Ćirković u ,,Istoriji srednjovekovne bosanske države“ (Beograd, 1964): ,,Đurađ Balšić je u jednoj svojoj povelji dopuštao mogućnost da neko ,,bude car gospodin Srbljem i vlastelom u srpskoj zemlji“.“

 (Ćirković, 1964, 136)

Na početku 199. strane navodi: ,,Do kraja bosanke države ostalo je samo srpsko ime u tituli bosanskih kraljeva.“

(Premović, 2013, str. 199)

Rečenica je doslovno prepisana iz knjige Sime Ćirkovića (,,Istorija srednjovekovne bosanke države“, Beograd, 1964), koju Premović ne prijavljuje u fus noti (br. 555)!!!

 (Ćirković, 1964, str. 139)

Na 205. strani navodi: ,,Postoji još jedan značajan podatak iz kotorskog arhiva: 4. avgusta 1396. godine devetorica vlaha poznatom kotorskom trgovcu Marku Drago dali su pismenu obavezu da za njegov račun transportuju do Lima 30 tovara soli i da za istog trgovca u Polimlju nabave ,,30 tovara dobrog žita“ i prevezu ga u Kotor. Vlasi su se obavezali da će pregon robe izvršiti na svoj rizik uz nadoknadu svoje štete, izuzev ako im robu ne oduzmu Turci ili ljudi Vuka Brankovića. I ovaj podatak nam potvrđuje da je Polimlje ulazilo u sastav oblasti Vuka Brankovića...“

(Premović, 2013, str. 205)

Ako ostavimo po strani to što se u izvoru koji je koristio ne pominju 30 već 33 tovara soli, niti ,,30 tovara dobrog i čistog žita“ već 50, Premović u fus noti ponovo ne navodi pravi izvor iz koga prepisuje! Naprotiv, tvrdi da je koristio rad Slavka Mijuškovića ,,Jedan pomen Vuka Brankovića u starom Kotorskom arhivu“ (,,Istorijski zapisi“, knj. X/1954), a u stvari prepisuje od Žarka Šćepanovića iz knjige ,,Srednje Polimlje i Potarje“ (Beograd, 1979), koga ne navodi u fus noti!!! I to ne prepisuje samo tekst već i fus note koje koristi Šćepanović. A Šćepanović  u fus noti kao izvor slučajno navodi Mijuškovićev rad, koji se “slučajno“ našao i u fus noti kod Premovića.

(Šćepanović, 1979, str. 59)

(Šćepanović, 1979, str. 59)

Poslije toga tvrdi: ,,On (Vuk Branković je pao u sultanove ruke pod nepoznatim okolnostima i život je okončao u tamnici 6. oktobra 1397.

(Premović, 2013, str. 205)

Jovanka Kalić u knjizi ,,Srbi u poznom srednjem veku“ (Beograd, 2001) o Vuku Brankoviću piše: ,,Vuk Branković je pao u turske ruke pod nepoznatim okolnostima. Život je okončao u tamnici 6. oktobra 1397. godine.“ Dakle, Premović je i ovu rečenicu  skoro doslovno prepisao.

(Kalić, 2001, str. 75)

 Nastaviće se...