Piše: Arhimandrit Romanos Anastasiadis
Kako svojim beśedama ovih dana hramovima Vaseljenske patrijaršije, tako i svojim liturgijskim stavom tokom patrijaršijske i sinodalne liturgije na Pedesetnicu, visokopreosveceni arhiepiskop ohridski g. Stefan je u praksi posvjedočio pravoslavnu eklisiologiju, potpuno svjestan kanonskoga poretka i osveštane prakse naše Crkve.
Nije „zagrizao” u atraktivni mamac Srbo-Rusa, koji su vjerovali da će uspjeti da ga navedu da zakomplikuje finale raspleta oko Crkve Śeverne Makedonije. Uručujući mu [5. juna u Beogradu, prim], bez ikakvog relevantnog prava, lažni, komično-tragičan i tužno-sadržajan list koji su proizvoljno nazvali „tomosom o autokefaliji“ — što je ingerencija samo Vaseljenske patrijaršije — mislili su da će namamiti arhiepiskopa Stefana i Crkvu pod njim da sabotiraju kanonske temelje.
Ali, Stefan je prošao ovo iskušenje. Uzeo je „tomos” iz Srbije, zahvalio im se i sada došao u podvorje Majke-Crkve Carigradske. Onoj koja je iscijelila dugogodišnji raskol njegove Crkve i vratila je u evharistijsku zajednicu pravoslavlja, a koja po svojim jedinstvenim privilegijama može uputiti na konačno rješavanje statusa Pravoslavne crkve u Śevernoj Makedoniji.
Što se tiče „tomosa“ iz Srbije, arhiepiskop Stefan mu je dao jedini značaj koji je mogao da ima: pismenu saglasnost Crkve Srbije na oslobađanje Ohridske arhiepiskopije iz kanonske jurisdikcije Beograda. Ništa više i ništa manje od toga.
U liturgijskom činu (juče na Pedesetnicu) navedeno je ostvareno činjenicom da je arhiepiskop Stefan sasluživao sa Vaseljenskim Patrijarhom kao prvi iz reda arhijereja, a ne kao poglavar autokefalne Crkve. Bez mitre, krsta, pastirskoga štapa — koje bi donio da je predstojatelj autokefalne Crkve. Nadamo se da će doći blagosloveni čas i za ovo, kada i kako Bog hoće i kako to definišu sveti kanoni naše Crkve.
Ali do tada, Stefan daje primjer onim neukim predstojateljima koji danas udaraju protiv Majke-Crkve, od koje su dobili i milost i vrijednost i titule. Neka uče na primjeru skromnosti i blaženosti arhiepiskopa ohridskoga Stefana.
Kiril (Gundjajev), Porfirije (Perić), Rostislav (Gont, arhiepiskop, poglavar Pravoslavne crkve Češke i Slovačke) etc, izgledaju tako maleni i nebitni pred veličinom Stefanova smirenja. A neki od njih se zovu „patrijarsi"...
(Autor je sveštenomonah Vaseljenske patrijaršije na Kritu)
Miki
Uslugu da nebi doslo do sukoba kao kod proglasenja Ukrajinske crkve.Jer odluku Vaseljenske patrijarsije nisu svi priznali bas iz toga razloga. I pazi i sada na saboru dje svi trebaju da priznaju.Bice pitanje oce li taj naziv prihvatiri Bugari i Grci koji su im i oko imena drzave pravili problem.
Milos
@H. Novi e ovaj sto pise trebao bi da zna.Da prvo Crkva koja je imala upravljanje nad crkvom koja se odvojila mora da da saglasnost.To se desavalo kroz istoriji i tako funkcionisalo sve do Ukrajinske crkve.Kojoj marica Rusija nije dala autokefalnost. Ovim je SPC unila Vaseljenskoj patrijarsiju
Gandalfi
Adhiepiskop Stefan nosi bijelu panakamilavku, a nju samo autokefalni poglavari smiju da nose. Tako se tvrdi da je sv. Petar Cetinjski bio autokefalni poglavar.