Rusi ne isključuju da iza Borisa stoji Vaseljenska patrijaršija

Priredio: V.J.

Komentarišući zbivanja u Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi, „Русская линия” (rusk.ru) — jedan u nizu portala iz Rusije koji slijedeći politiku Kremlja i Moskovske patrijaršije emituje anticrnogorski šovinizam — piše da je „samoproglašenom mitropolitu Borisu svečano uručena BIJELA PANKAMILAVKA sa blistavim krstom - simbolom mitropolitove moći”.

Citira se mitropolit Mihailo, koji je Opštecrnogorski zbor od 3. septembra i izbor Borisa za arhiepiskopa i mitropolita - poglavara Crkve ocijenio, navode: „propali politički miting, bezuspješni puč, protivan Ustavu Crnogorske pravoslavne crkve, sljedstveno čemu ne prihvata odluke o njegovoj smjeni”.

Pokušavajući da objasni svoju tvrdnju da iza Borisa navodno stoji Vaseljenska Majka-Crkva, konkretno EMANUIL ADAMAKIS — koji je mitropolit pergamski i „desna ruka” patrijarha Vartolomeja — pišu da je Boris (kome uporno i netačno pišu prezime: Бойкович):

- diplomirao na Kijevskoj bogoslovskoj akademiji; primio 2016. monaški postrig, a kasnije uzdignut u čin arhimandrita u Zlatovrhom saborom manastiru Svetoga Mihajila Kijevo-pečerske lavre, sadašnjoj rezidenciji mitropolita Epifanija, poglavara autokefalne Pravoslavne crkve Ukrajine.

Zatim, „Русская линия” navodi da je Boris „učestvovao 26. maja 2019. u bogosluženju u Zlatovrhom saborom manastiru, kojim je načalstvovao Epifanije i na kome je arhijerej Carigradske patrijaršije mitropolit Emanuil takođe sasluživao” (naslovna fotografija uz ovaj tekst).

I Boris je, navode, već „u junu iste, 2019. godine, hirotonisan [na Cetinju, prim] za episkopa ostroško-nikšićkog”. Ne saopštavajući neki konkretniji dokaz osim pomenute hronologije, „Русская линия” tvrdi:

„Dakle, ne može se isključiti da iza aktiviranja crkvenih raskolnika u Crnoj Gori stoje FANAR i lično MITROPOLIT EMANUIL”.

U nešto drukčije intoniranoj analizi, „Благовест-Инфо” (blagovest-info.ru), specijalizovani ruski vjerski sajt, piše da je „’Svecrnogorski sabor’, održan 3. septembra u prijestonici zemlje, gradu Cetinju, donio niz odluka u vezi s djelovanjem Crnogorske pravoslavne crkve, koja je, sa stanovišta pomjesnih pravoslavnih crkava, nekanonska”.

I ovaj portal navodi kao važne fakte za javnost Rusije: da je Boris diplomirao bogoslovski fakultet u Kijevu, zamonašen i uzdignut u čin arhimandrita u jurisdikciji bivše Kijevske patrijaršije Ukrajinske pravoslavne crkve — a ona je, napomenimo, jerarhijski stožer od Vaseljenske patrijaršije početkom 2019. priznate objedinjene Pravoslavne crkve Ukrajine, koja je, uz tomos o autokefaliji, polučila retroaktivno i KANONSKE BLAGOSLOVE Majke-Crkve na sve svete tajne, obrede, zamonašenja, hirotesije i HIROTONIJE koje su obavljane u Kijevskoj patrijaršiji.

Nije neinteresantan ni pokušaj osvrta ruskoga protala „Благовест-Инфо” na istoriju Crnogorske pravoslavne crkve, iako faktografski ne bez grešaka, na više mjesta. Uz faksimil, evo cjelokupnog tekstualnog sadržaja iz analize „Благовест-Инфо” u prijevodu na crnogorski:

„U XIII–XVIII vijeku Cetinjska arhiepiskopija, pravoslavna eparhija na teritoriji Crne Gore, bila je pod jurisdikcijom Pećke (srpske) patrijaršije, a nakon njezina ukidanja 1766. godine potpada pod omofor carigradskih patrijaraha.

Istovremeno, CRNOGORSKA CRKVA, kao i Karlovačka mitropolija, koja je postojala na teritoriji Habzburškog carstva, zapravo su bile AUTOKEFALNE.

Crnogorski mitropoliti su prihvatili hirotoniju od arhijereja Ruske crkve. AUTOKEFALNI STATUS Crnogorske crkve upisan je u ustavu Crne Gore, koji je bio na snazi 1905-1918. Nakon pada Osmanskog i Austrougarskog carstva, 1920. godine, Cetinjska arhiepiskopija je uključena u sastav obnovljene Srpske patrijaršije.

Godine 1993. u Crnoj Gori je proglašena Crnogorska pravoslavna crkva, nepriznata od drugih pravoslavnih crkava. Njezin prvi mitropolit bio je bivši klirik Pravoslavne crkve u Americi Antonije (Abramović).

Nakon što se Antonije upokojio 1996, za njegova nasljednika je izabran sveštenik Miraš Dedeić, koji je ranije bio član klira Carigradske patrijaršije i službovao u Italiji. Njegov izbor je obavljen u januaru 1997. na crnogorskom nacionalnom soboru na Cetinju. U aprilu iste godine Carigradska patrijaršija mu je zabranila službu.

Miraš Dedeić se 1998. zamonašio sa imenom Mihailo i počeo da traži arhijereje koji bi izvršili njegovo zavladičenje. Pošto je odbijen od Makedonske pravoslavne crkve, koju tada vaseljensko pravoslavlje nije priznavalo, hirotonisao ga je za episkopa ‘alternativni’ patrijarh bugarski Pimen (Enev). Hirotonija je obavljena u Sofiji u martu 1998, a u oktobru iste godine izvršena je njegova intronizacija na Cetinju”…

Kako smo juče prenijeli, za razliku od Rusije, iz pravoslavne Ukrajine pozitivno komentarišu zbivanja u Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi i tvrde da će izbor Borisa za poglavara otvoriti put dijalogu s Vaseljenskom-Majkom Crkvom.

Opširnije na linku ispod.

Ukrajinci: Izborom Borisa za poglavara Crkve otvara se put dijalogu s Vaseljenskom Majkom-Crkvom