Više od 30 novih arhiepiskopa i mitropolita Crkve Srbije – kazao Fotije Sladojević

Priredio: V.J.

Nastavlja se cifranje o novim titulama s kojima su se u episkopatu Crkve Srbije (SPC) međusobno čašćavali tokom zasijedanja arhijerejskoga sabora 14-18. maja o.g. u Beogradu, sve po odluci ASbr. 54/zap. 90.

 Takođe, pisali smo da se te činjenice, po internom naređenju patrijarha Porfirija Perića — još skrivaju od javnosti.

Sajt eparhije zvorničko-tuzlanske (eparhijazt.com) Fotija Sladojevićan — a on je i član Sinoda u Beogradu — citira njegove riječi od 15. juna, izgovorene tokom obreda u mjestu Lopari, BiH:

„Na saboru, VIŠE OD 30 VLADIKA je dobilo svoje stare titule — neki arhiepiskopa, neki arhiepiskopa i mitropolita, neki samo mitropolita, u skladu sa istorijom”.

 „Ja sam, iako sigurno nedostojan, po službi koju imam, udostojen da dobijem titulu Arhiepiskopa i Mitropolita zvorničko-tuzlanskog”.

 „To je titula koju su imali stari mitropoliti ovđe do 1920. godine, kada je radi ujedinjenja SPC doneta odluka da se ostale vladike i mitropoliti smiravaju i svoje titule predaju u nadležnost Patrijarhu”, nastavio je Fotije. „Tako da naš Patrijarh ima titulu Arhiepiskopa pećkog, Mitropolita beogradsko-karlovačkog i Patrijarha srpskog, dok su druge mitropolije postale eparhiju”.

 „Sada se taj proces vraća na početak, jer je istorija ciklična i nastavlja se tamo đe je stala”.

 Međutim, mitropolija o kojoj Sladojević govori, kao i sve eparhije na teritoriji savremene BiH, bile su do 1922. pod jurisdikcijom Vaseljenske patrijaršije. Te godine — kada vaseljenski patrijarh sa Meletije IV sa svojim sinodom izdaje tomos — bosanskohercegovačke eparhije, kao i eparhije na područjima Kosova i Makedonije, predate su u nadležnost novoustrojenoj Crkvi Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

 Ali, za razliku od ovih eparhija — podvlasnih Vaseljenskoj patrijaršiji, koje ona predaje na upravu novoj jurisdikciji s katedrom u Beogradu — u tomosu 1922. samo se konstatuje, da su „u granicama ovoga ujedinjenoga Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca ušle su i AUTOKEFALNE pravoslavne crkve… CRNOGORSKA…” i da se priznaje „…proglašeno jedinstvo AUTOKEFALNIH CRKAVA: Srpske, CRNOGORSKE i Karlovačke…”

 link

 Kako smo ocijenili, nova činovanja u Crkvi Srbije su nastavak degradiacije eparhije crnogorsko-primorske tj. onoga što se u percepciji dijela javnosti Crne Gore podrazumijeva pod naslijeđem Amfilohija Radovića.

 S nasilno ustoličenim eparhijskim mitropolitom Joanikijem Mićovićem, koji će vjerovatno takođe biti na popisu novih arhiepiskopa, čak su u titulama izjednačeni i dvojica eparhijskih vladika, do juče u činu episkopa, koji na teritoriji Crne Gore, upravljajući iz inostranstva, BiH i Republike Srbije, imaju svoje parohije: zahumsko-hercegovačkim Dimitrijem Rađenovićem i mileševskim Atanasijem Rakitom — jer su oni od sada i mitropoliti i arhiepiskopi!

 Eparhiju crnogorsko-primorsku — finiširajući okupaciono naslilje nekanonskog „ukidanja” drevne autokefalne Mitropolije crnogorske - Crnogorske pravoslavne crkve, uključujući njezin Sveti Sinod i eparhije s konsistorijama Cetinjskom, Zahumsko-raškom i Pećskom — osniva kralj Jugoslavije Aleksandar Karađorđević, kada 16. novembra 1931, usred svoje Šestojanuarske diktature, a na prijedlog vlade u Beogradu, i propisuje i potpisuje Ustav SPC.

U čl. 12 tog Ustava SPC — a ta je odredba sada, dakle, stavljena van snage — navodi se da samo „arhijereji eparhija: Crnogorsko-Primorske, Skopljanske, Dabrobosanske [Sarajevo] i Zagrebačke imaju po svom položaju tutiulu mitropolita”.

link