Mićović: I Staljinu utjehu i nadu… svetosavci veličaju kult masovnog ubice i progonitelja hrišćanstva

Priredio: V.J.

Iz ogranka crnogorsko-primorskoga Crkve Srbije (SPC) objavljuju da je njihov eparhijski mitropolit Joanikije Mićović u Kovačima, selu u Donjem Grblju (Opština Kotor) obredovao, vele osvećivao, novopodignuto ruskoliko zdanje, za koji tvrde da je „manastirski hram Svete Matrone Moskovske”.

Matrona Dimitrijevna Nikonova (lijevo na slici gore), rođena oko 1883. a preminula 1952, slijepa, od onih bezbrojnih uśeđelica koje u komšiluku bajaju ili se bave vradžbinama, iz postsovjetskog je Kremlja i njemu podložne Moskoske patrijaršije u posljednjih oko tri decenije spinovana za kult na polzu rehabilitacije „pravoslavnog” Staljina — jednog od najvećih masovnih ubica u istoriji, progonitelja i Crkve i hrišćana. 

Radi podgrijavanja sentimenta ruskih masa prema krvoločnom diktatoru i imperiji SSSR-a, kult je ustanovljen za cjelokupnu Rusku crkvu pod Putinom 2004. godine. Biva, Staljin je pośetio Matronu kada su Njemci zaprijetili da će zauzeti Moskvu, a ova mu reče: „Ruski narod će pobijediti, pobjeda će biti vaša. Od svih iz vlasti, jedini ti nećeš pobjeći iz Moskve”.

Dok još nije nastupila era putinovske cenzure i sankcija za kritičare, trezveniji ruski autoriteti, isticali su Matronu kao primjer antihrišćanskih koještarija, poput profesora Moskovske bogoslovske akademije Aleksija Osipova o „njezinom bogohulnom savjetu po kome je POVRAĆANJE nakon Pričešća dobro: demoni da se tako izbačuju, jer ‘oni prodiru u čovjeka sa vazduhom pri disanju, žive u krvi’” (opširnije na linku ispod).

„GOVORI SE da je i STALJIN dolazio kod nje da je pita hoće li Njemci zauzeti Moskvu”, reče juče Joanikije Mićović u Donjem Grblju, uklapajući se u propagandni narativ Kremlja.

„Svima je davala utjehu i nadu, jer je imala duha božjega u sebi”, citira Mićovića njegov eparhijski sajt, a kao da parafraziraju natpis sa svetogrdne „ikone” iz putinovske Rusije: 

- „Блаженная Матрона благословляет Иосифа Сталина”. 

Istine radi, još je ominozni Amfilohije Radović importovao staljinsku Matronu, jer je u Bjeloševićima, zaseoku donjogrbaljskoga sela Kovači, otpočela izgradnja 2006. godine. Objekat je sagrađen na zemljištu koje je, zajedno sa svojom starom kućom, kako je saopšteno, poklonio Dušan Bajković iz Kovača i njegovi sinovi Jovo (sveštenik) i Danilo; a gradnja se otegla jer je izgleda postojao i neki imovinski spor. 

Jučerašnji ritual svetosavske jerarhije u Donjem Grblju je nastavak anticrkvene rusifikacije, putinizacije, štoviše i otvorene staljinizacije pod lažnom zastavom „pravoslavlja” — praksama stranih nam i neprijateljskih našoj istororiji, tradiciji istočnoga hrišćanstva u Crnoj Gori, ali i perspektivi integracije države u demokratski, civilizovani svijet. 

Iako je za svakog provjerljivo da čak NI U SLUŽBENOME CRKVENOM KALENDARU Patrijaršije Srbije NE POSTOJI nikakva „Sveta Matrona Moskovska”, eparhijski je organak crnogorsko-primorski u Grblju ruskoliki objekat de facto Staljinu u čast proglasio za „manastirski hram”. Nijesmo pronašli da u Srbiji postoji ikakav hram „Svete Matrone Moskovske”, ali ga ima u Dodikolikoj RS (selo Ritešić, Doboj). 

Prema ruskim statističkim podacima, od 1928. godine, kad se Staljin učvrstio na vlasti, u SSSR-u počeli su masovno zatvarati hramove, u najvećem broju Ruske pravoslavne crkve: od 1927. do 1938. zaključano je oko 30.000 pravoslavnih bogomolja, mnoge od njih porušene ili su u njima useljene civilne ustanove; a strijeljano je ili na druge načine ubijeno oko 60 episkopa. Osnovan od sovjetskih vlasti masovni Союз воинствующих безбожников, koji je aktivno primjenjivao „borbeni ateizam”.

Od 1943, kad je Staljin obnovio patrijaršiju Ruske crkve, svi arhijereji, ali doslovno bez izuzetka, bili su ili agenti ili konfidenti sovjetskih obavještajnih i službi bezbjednosti. Ova praksa i agenturne instrumentalizacije jerarhije je obnovljena u epohi Putina, ne samo za potrebe nadzora Kremlja masa u Rusiji, nego i za subverzivne operacije u inostranstvu — očigledno i u Crnoj Gori…

Napominjemo, iz ogranke Crkve Srbije tvrde da je „zavjetna slava plemena Vasojevića” Aleksandar Nevski (1221-1263), još jedan od kremaljskih kultova, spinovan i u bezbožnoj epohi Staljina („Александр Невский” je naslov sovjetskoga igranog filma iz 1938. godine). Nevskoga je prije koju godinu Moskovska patrijaršija proglasila za zaštitnika Kopnene vojske Ruske Federacije, etc.

Međutim, Vasojevićima je krsna slava od vazda i jedino Aranđelovdan (Sveti arhangel Mihail). A provjerljivo je, takođe, kako u Vasojevićima ni danas, ili na nekome dugom mjestu u Crnoj Gori do 1918, nikad nije postojao hram posvećen Nevskome.

Hazjaini Kremlja ne zamjeraju Nevskome što je bio mongolsko-tatarski vazal — jer, makar i za račun Azijata, tukao se sa zapadnim hrišćanima i krstašima; svetosavci im se pridružuju i na primjeru Staljina: nema veze što je bio antihrist, boljševik i masovni ubica, jer je bio protiv Zapada.