Novi metod u istoriografiji (2)

Autor: Milan Šćekić 

Feljton ,,Novi metod u istoriografiji“ se bavi akademskom čestitošću prof. dr. Marijana Premovića. Feljton je priređen na osnovu moje istoimene knjige ,,Novi metod u istoriografiji“, koja uskoro izlazi iz štampe. Iako je u velikoj mjeri naučno djelo Marijana Premovića proizvod plagijarizma, predmet analize je Premovićeva doktorska disertacija ,,Srednje i Donje Polimlje i Gornje Podrinje u srednjem veku“, koja je u ogromnoj mjeri prepisana. U feljtonu je zastupljen samo manji dio dokaza koji potvrđuju plagiranost teze.

***

Da u Premovićevom doktoratu praktično ne postoji rečenica koja nije prepisana svjedoči sljedeća tvrdnja: ,,U izvorišnom dijelu Lima, oko Plavskog jezera, postojala je župa Plav...“

Ove tvrdnje prepisane su od Siniše Mišića iz rada ,,Teritorijalno-upravna organizacija Polimlja (XII-XV vek)“

Na 31. strani Premović tvrdi: ,,Prvi pomen župe Ljuboviđe poznat nam je iz jednog dubrovačkog ugovora od 1281. godine. Te godine, 30. avgusta starac David, bivši župan Dimitrije, unuk Nemanjin i sin Vukana Nemanjića, zaključio je ugovor sa dubrovačkim majstorom kamenarom Desinom de Risa oko podizanja crkve u Brodarevu...“

Kao literaturu koju je koristio Premović u fus noti br. 127 navodi rad Gordane Tomović ,,Župa Ljuboviđa“, koji je objavljen u zborniku ,,Kralj Vladislav i Srbija XIII veka“ (Beograd, 2003). Na 47. strani ovog rada, na koju Premović upućuje da se može provjeriti vjerodostojnost njegovih tvrdnji, ima najmanje četiri riječi (,,Te godine, 30. avgusta“) koje je prepisao od Gordane Tomović.

Ostatak rečenice je prepisan iz knjige Žarka Šćepanovića ,,Srednje Polimlje i Potarje“ (Beograd, 1979), koju Premović u fus noti ne prijavljuje kao literaturu (!!!).

U nastavku Premović tvrdi: ,,Ovaj ugovor nam jasno ukazuje da je župa Ljuboviđa postojala još ranije. Ljuboviđu je prvi ubicirao Ljubomir Kovačević, određujući međe župe smatrao je da se s juga graničila sa teritorijom župe Budimlja, odnosno da je ,,ljuboviđska župa bila u porečju rijeke Ljuboviđe između Brskovske i Budimljanske župe, Bijelog Polja i Lima“.“

Veliki dio podataka koje Premović doslovno navodi nalazi se u knjizi Žarka Šćepanovića ,,Srednje Polimlje i Potarje“ (Beograd, 1979), koju Premović naravno nije naveo u fus noti kao literaturu koju je koristio!!! Naprotiv, ističe da je koristio rad Ljubomira Kovačevića ,,Trg Brskovo i župa Ljuboviđska“ (Glas SKA, XXX, Beograd, 1891), koji interesantno kao literaturu navodi i Žarko Šćepanović u knjizi ,,Srednje Polimlje i Potarje“. To govori da Premović prepisuje i tuđe fus note, što ukazuje da se ne libi da prekrši sve etičke norme.

Izlažući o srednjovjekovnoj tvrđavi Kovin, Premović je nekoliko rečenica skoro doslovno prepisao od Dušana Spasića (,,Srednjovekovni utvrđeni gradovi srednjeg Polimlja“, ,,Mileševski zapisi“, br. 2, Prijepolje, 1997): ,,Srednjovjekovna tvrđava Kovin (narod je naziva i Jerinin grad) nalazi se na osam kilometara sjeverno od Prijepolja, na lijevoj obali Lima, u blizini sela Džurova, na vrhu kamenitog uzvišenja. Grad je postavljen na pravcu rijeke i klisure, pa je pristup bio moguć samo sa sjeverozapadne strane. Na najuzvišenijoj terasi podignuta je masivna četvorougaona kula. Na terasastim površinama nalaze se i ostaci cisterne iz koje se tvrđava snadbijevala vodom.“

Da to nijesu Premovićeve nego riječi Dušana Spasića ne treba posebno elaborirati. Dokazi su vrlo tvrdoglavi i neumoljivi, zato ih prilažemo na uvid javnosti da bi se uvjerili u istinitost naših tvrdnji i Premovićeve prevarne radnje.

.

Na 61. strani tvrdi: ,,Grad Osanički, nalazio se u dolini rječice Osanice, iznad koga se nalazi uzvišenje Gradac.“

Žrtva Premovićeve krađe je ovoga puta Marija Koprivica, autor odrednice ,,Osanički“ u ,,Leksikonu gradova i trgova srednjovekovnih srpskih zemalja“ (Beograd, 2010).

Prva rečenica na 62. strani glasi: ,,Za prikazivanje demografske slike jedne srednjovjekovne oblasti najvažnija su seoska naselja.“

Podaci koje navodi Premović nalaze se u radu Siniše Mišića ,,Naseljenost Polimlja u srednjem veku“ (,,Mileševski zapisi“, Prijepolje, 2005) na 67. strani, iako Premović navodi da se oni nalaze na 66. i 67. strani, što nije tačno.

A kada autor ne može ništa da smisli i primoran je da prepisuje prvu rečenicu, logično je da će prepisivati i samim tim kršiti etičke norme i u ostalim rečenicama. To potvrđuje i sljedeća rečenica, koja je takođe skoro doslovno prepisana: ,,Ipak, selo je najčešće naselje sa manjim ili većim brojem kuća.“

No, to ne kaže Premović nego Rade Mihaljčić u ,,Leksikonu srpskog srednjeg veka“ (Beograd, 1999), od koga je, sa izuzetkom riječi ,,ipak“, Premović ovu rečenicu ipak doslovno prepisao.

Prvi pasus na 64. strani je prepisan iz rada Siniše Mišića ,,Teritorijalno-upravna organizacija Polimlja (XII-XIV vek)“, publikovanog u zborniku: ,,Kralj Vladislav i Srbija XIII veka“ (Beograd, 2003).

Kao i mnogo puta ranije, Premović ne navodi u fus noti (br. 257) da je koristio Mišićev rad (!!!), a to je već klasična krađa, što potvrđuje i faksimil koji prilažemo.

U fus noti br. 279 doslovno je preuzeo iz ,,Leksikona srpskog srednjeg veka“ (Beograd, 1999) djelove odrednica vrhovina i bir, bez da je stavio znake navodnika ili se ogradio da to nijesu njegove tvrdnje: ,,Vrhovina je dohodak koji su popovi davali episkopu koji ih je zaređivao i u čijoj su duhovnoj dužnosti bili. Bir je crkveni dohodak u naturi (žitni i stočni bir) i novcu, koji su popovi skupljali od vjernika i predavali ga nadležnom episkopu.“

Evo kako to izgleda u ,,Leksikonu srpskog srednjeg veka“ (Beograd, 1999)

Da od viška glava ne boli, kao i da kod Premovića ne postoji održive autorske koncepcije, svjedoči podatak da je i na 81. strani u glavnom tekstu doslovno ponovio (prepisao) što je vrhovina.

Nastaviće se...