Kraljevska kruna Crne Gore je bila svojina crnogorskog naroda, a kralj Nikola je samo bio njen nosilac

Za Antenu M piše: Novak ADŽIĆ, redovni član DANU

Crnogorski kralj Nikola I Petrović-Njegoš i crnogorska Vlada u egzilu, na čelu sa Jovanom Simonovim Plamencem su, sa gnušanjem, prezrenjem, imperativno, kategorički i rezistentno, (a to je, i ranije, u kontinuitetu, rađeno, od 1917. godine), više puta odbili i odbacili javnu i službenu ponudu Srbije i njenih predstavnika, da se kralj Nikola odrekne krune vladara, suverena, nezavisne, samostalne države Crne Gore i ponuđene mu za to, više puta, novčane apanaže od strane vlasti Srbije (od 1. XII 1918. g., KSHS), a u korist srpskog (srbijanskog i KSHS) kralja Petra i sina mu regenta Aleksandra Karađorđevića.

Činili su to, legalni i legitimni, ustavni, organi države Crne Gore u egzilu, jer su odbili da se odreknu Crne Gore, njene slobode i države, samosvojnog crnogorskog naroda, a za račun beogradskih trgovaca i velikosrpskih hegemonista i imperijalista, anektora, okupatora, subjugatora, osvajača Crne Gore, od kraja 1918. godine.

Evo jedan istoriografski izvor, koji o tome eksplicitno svjedoči.

Naime, Crnogorska Vlada, sa sjedištem u Nejiu (Parizu), predvođena Jovanom S. Plamencem, je 17. decembra 1920. godine, održala sjednicu, na kojoj je zvanično ponovljeno i potvrđeno da se je više puta ranije iskazana ponuda, odbačena, a opciono nova, o kojoj su beogradski mediji tada pisali, s indignacijom biće, kao i ranije, odbijena i da se od toga ne odstupa i u slučaju, ako se eventualno opet, oficijelno, iskaže takva nedostojna i neprihvatljiva ponuda.

Jer vladarska Kruna Crne Gore, čiji je nosilac kralj Nikola i dinastija Petrović Njegoš je izvorno, legalno i legitimno, pripadala i pripada samo crnogorskom narodu i suverenitetu Crne Gore, odnosno, ona je svojina crnogorskog naroda.

Elem, 17. decembra 1920, nakon održane sjednice, crnogorska Vlada u egzilu je o tome objavila zvanično saopštenje, kojeg je, u službenom dijelu, publikovao „Glas Crnogorca“, list koji je bio službeni organ Kraljevine Crne Gore, odnosno, crnogorskog Dvora i Vlade u emigraciji.

To službeno saopšenje crnogorske vlade glasi:

„Neji, 17. decembra.

Prema vijestima iz Beograda, izgledalo bi, da je srbijanska vlada donijela odluku, da ponudi kralju Crne Gore 300.000 franaka godišnje, a da se on odreče Kraljevskih prava, koja su mu spojena sa Crnom Gorom.

I kad bi se Nj. V. Kralj (Nikola-nap. N.A) odrekao kraljevskih prava, to ipak ta prava ne bi mogao nasljediti kralj Petar od Srbije (Karađorđević-Nap. N.A), jer je kraljevska kruna Crne Gore svojina crnogorskog naroda, a kralj Nikola je samo njen nosilac.

Crnogorska vlada je ovlašćena da izjavi u ime Nj. V. Kralja (Nikole-nap. N.A.) da će se takva svaka eventualna ponuda sa gnušanjem odbiti, pošto je samo Beogradu tradicionalno bilo da svoju čast i slobodu prodaje tuđinu za pare, a Crnogorci nijesu nikada molili, niti će ikada voditi takvu nečasnu i nedostojnu trgovinu s narodnim pravima“.

(„Glas Crnogorca“, službeni organ Kraljevine Crne Gore, službeni dio, godina izlaska 48, broj 90, Neji kod Pariza 12/25 decembra 1920, str. 1).