• Najznačajniji poduhvat Petra II Petrovića Njegoša i za manifestovanje samostalnosti Crnogorske pravoslavne crkve – kanonizacija Petra I Petrovića kao SVETOGA PETRA na Lučindan 1834. godine.
• Sinod Ruske pravoslavne crkve je protivan: mitropolit Serafim, predstojatelj Sinoda, piše Njegošu iz Petrograda 26. decembra 1834. da nipošto ne uspostavlja kult Sv. Petra.
• Ruski Sinod podnosi imperatoru Nikolaju I neku vrstu tužbe radi „nekanonskog djela vladike Rada zbog ustanovljenja kulta [Sv. Petra]”.
• Proslavljanju Sv. Petra crkveno-narodnim saborima na Cetinju se protivi i Srpska pravoslavna crkve, te uz pomoć austrijskih vlasti odvraća vjernike iz Boke kotorske od masovnih dolazaka u Cetinjski manastir. Srpski klirici tvrde: Petar I Petrović, upokojeni mitropolit crnogorski, NIJE SVETITELJ.
• Uprkos Sinodu iz Petrograda, kao i srpskoj jerarhiji, Njegoš u junu 1835. narodu objavljuje: „Na Mali Gospođindan (8. septemvrija) odredili smo da bude svake godine na Cetinju skupština naroda i služba sv[etitelja]Petra, jer ta[j] dan dolazi i svetitelja rođendan”.
• Svetoga Petra veliča Njegoš liturgijskim himnama nazivajući ga „CRNOGORSKOM ZVIJEZDOM PRESVIJETLOM” i „CRNOGORSKOM POHVALOM”.
• Njegoš, poglavar autokefalne Crkve, do 1838. unosi Svetoga Petra crvenim slovima u crnogorski crkveni kalendar, a desetak godina kasnije, podiže prvu svetopetrovsku crkvu, i to na Lovćenu – koju su Austrijanci 1916. oštetili, a docnije srpske okupacione vlasti srušile i na njenome mjestu 1925. podigle „kapelu” posvećenu kućnoj slavi Karađorđevića!...
• OD ČETVRTKA 1. FEBRUARA ČITAJTE NOVI FELJTON VLADIMIRA JOVANOVIĆA NA PORTALU ANTENA M!
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR