Bila jednom jedna zemlja i jedna generacija...
Nosili su i šinjele i frakove, partizanske kape i cilindre, hodali i po gorama i šumama, ali i bulevarima i prospektima.
Kada je trebalo ratovati, dizali su ustanke, vodili čete, brigade, divizije, prelazili pontone i gazili Sutjesku i Neretvu.
Kada su zaključali oružje i uglačali medalje sa gelom u kosi i maramicom u džepu, na perfektnom francuskom, engleskom, ruskom... predstavljali su svoju zemlju na najvažnijim svjetskim adresama. State Department, Downing Street, Кремљ i Quai d'Orsay, uvažavali su Jugoslaviju, njenu politiku i ambasadore.
Jedan od "velikih" bio je i Veljko Mićunović – član Predsjedništva FNRJ, ministar u vladi Crne Gore, poslanik u saveznoj Skupštini, diplomata, nosilac spomenice iz '41. rezervni general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.
Rođen je 1916. u Velestovu u Kraljevini Crnoj Gori. Rodoslov Mićunovića, navodi da je Veljko Jovanov i da je imao siromašno djetinjstvo dječaka koji rano ostaje bez roditelja.
Ubrzo i bez države jer Crna Gora, u znak „zahvalnosti“, pada pod srpsku okupaciju i teror, pa za sirotinju dolaze još teža vremena.
Gimnaziju je završio na Cetinju, gdje se upoznao sa naprednim idejama vremena i pristupio partiji komunista.
Studirao je na Pravnom u Beogradu – najrevolucionarnijem fakultetu Kraljevine Jugoslavije, monarhije velikosrpstva, neravnopravnosti i ugnjetavanja i ljudi i naroda.
Kao član Odbora ujedinjene studentske omladine, rukovodio je studentskim pokretom na Beogradskom univerzitetu 1935. i pobunom kojom je omladina zahtijevala slobodu i autonomiju Univerziteta.
Sa prvim danima rata Veljko se vraća u Crnu Goru gdje priprema otpor i Trinaestojulski ustanak. Bio je komesar Lovćenskog partizanskog odreda od njegovog osnivanja do povlačenja za Bosnu, kada je odlukom rukovodstva, vraćen u Crnu Goru zbog ilegalnog rada.
Sa Drugom proleterskom brigadom i komesarskim zaduženjem, prošao je Sutjesku 1943. i ratovao u istočnoj Bosni, Sandžaku, Srbiji i Crnoj Gori.
Početkom 1944. postaje načelnik OZN-e za Crnu Goru i ponovo član Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru i Boku.
Oslobođenje donosi nova zaduženja i nove odgovorne funkcije: ministar unutrašnjih poslova Crne Gore, načelnik OZN-e za Beograd, pomoćnik ministra unutrašnjih poslova u saveznoj vladi ...
Diplomatska služba dolazi kao kruna karijere.
Dva puta je bio član državne delegacije na zasijedanju UN-a, a Jugoslaviju je reprezentovao tamo gdje je bilo najteže: Nosio je akreditacije i primao agremane, dva puta iz Moskve i jednom iz Vašingtona.
U Sovjetskom Savezu je bio ambasador u vrijemenima kada su dvije zemlje dotakle najnižu tačku međusobnih odnosa, u uslovima nepovjerenja i podozrenja. Uspijevao je i energično zastupati Jugoslaviju i steći prijateljstvo Hruščova i Brežnjeva.
Veljko Mićunović je bio i član prvog Predsjedništva SFRJ, poslanik Ustavotvorne skupštine Jugoslavije, a zatim poslanik Savezne skupštine u tri saziva.
Poslednjih godina vodio je svoju najtežu borbu, onu koju nije mogao dobiti. Borio se protiv teške bolesti - paralize, koja mu je oduzela desnu ruku. Ni tada nije posustajao. Objavio je "Moskovske godine 1956-58" i "Moskovske godine 1968-71", diplomatska iskustva iz zemlje koja nije ni vjerovala, ni podržavala politiku one koju je predstavljao. Knjige su prevedene na više stranih jezika.
Umro je 2. avgusta 1982.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR