Ambasador Crne Gore u Francuskoj i Andori Ivan Ivanišević govori o pet naslova koje čitaocima Antene M neizostavno preporučuje… od djela značajnih za njegovu struku do intrigantne beletristike.
***
U poslu kojim se bavim odmjerenost ide u korak sa odlučnošću, pa kad god imam priliku da pročitam neko lično svjedočanstvo zasnovano na iskustvu, potrudim se da to ne preskočim.
Tako sam, odmah kad je objavljena, prigrlio autobiografsko djelo Vladimira Velebita „Moj život“, u izdanju zagrebačke Frakture. Velebit je jedan od najboljih diplomata (ako takva mjera u našem poslu može biti upotrijebljena) na prostorima nekadašnje velike države, koji je učestvovao u svim ključnim momentima od suštinske važnosti, kako u Drugom svjetskom ratu, tako i kasnije tokom pozicioniranja Titove Jugoslavije na geopolitičkoj mapi svijeta.
Kako sam već ranije bio pročitao knjigu „Svjedok historije“ Mire Šuvar, nastalu na osnovu razgovora sa Velebitom, „Moj život“ je bio logičan izbor koji posebno preporučujem svima onima koje zanima istorija poslijeratne Jugoslavije i diplomatija uopšte.
Diplomatska tematika, itekako aktuelna, tema je i knjige „Moskovske godine 1956-1958“ ambasadora Veljka Mićunovića. Naime, ratni heroj nakon zahlađenja odnosa između SFRJ i SSSR, ide na diplomatsku službu u Moskvu i u kompleksnom ambijentu oko čuvenog XX kongresa KP SSSR, gradi lične i profesionalne odnose sa ruskim vlastima i vodećim ličnostima.
Riječ je o jednoj od najboljih knjiga o diplomatskom poslu, koja služi kao dragocjen izvor za proučavanje tog razdoblja. Ambasador u Vašingtonu i Moskvi, Veljko Mićunović je svjedočio tektonskim promjenama na evropskom Istoku i uspijevao da se nametne kao vanredno vrijedan akter zbivanja koja su itekako mogla uticati na budućnost države koju je predstavljao na najznačajnijim svjetskim adresama.
Smatram da je i stvar elementarnog obrazovanja pročitati knjigu „U sjenci nara“ Tarika Alija. Čovjek koji je bio inspiracija Roling Stonsima za pjesmu „Streetfighting man“ u ovom svom remek-djelu opisuje život jedne porodice nakon pada Granade. Izvanredna knjiga. Izmaštana, informativna, zabavna.
Na komodi pored kreveta mi je trenutno „Dunav“ Klaudija Magrisa. Nevjerovatna knjiga o istoriji plemena, naselja i gradova na najdužoj evropskoj rijeci.
Između korica je smješteno fascinantno putovanje od izvora do ušća rijeke Dunav, tokom kojeg se čitaocu daje jedinstvena prilika da upozna Mitteleuropu prije pada Čelične zavjese i prije redefinisanja granica između nacija i etničkih grupa. Magris je jedan od vodećih italijanskih pisaca i nesumnjivo jedan od intelektualaca na temelju čijih se razmišljanja oblikuje formira jasnija slika o sadašnjosti.
„Ko se bavi politikom prateći etiku principa, prati samo svoje ideje i vodi računa samo o njima – u stvari se izvlači iz istinskog i sopstvenog političkog djelovanja; ko politiku zasniva na etici odgovornosti, permanentno razmatra reakcije koje će uslijediti nakon neke njegove odluke – dakle, na ličnom planu sprovodi konkretnu političku akciju“.
Franćesko Pikolo je još jedan iz plejade odličnih italijanskih autora, a njegov roman „Želja da se bude kao ostali“ (Il desiderio di essere come tutti) je zabavna lična i politička priča o poslijeratnoj Italiji.
Na nešto više od tri stotine strana, kroz poluautobiografsko svjedočenje autora, spakovana je istorija italijanske ljevice, a kroz dva ključna podnaslova „Ja i Berlinguer“ i „Ja i Berluskoni“ opisan je život intelektualca koji se suočava sa burnim političkim i širim društvenim promjenama. Istovremeno je i veoma ozbiljno i provokativno štivo, kojim se pokušava napraviti paralela između onoga što se od nas očekuje i onoga što jesmo. Može se reći da je to i opis svojevrsne ljubavne priče između pojedinca i njegove Države, u vremenu u kojem živi.
***
Prije mandata u Parizu, Ivanišević je bio Direktor za multilateralu u MVP. U periodu od 2007. do 2011. bio je prvi sekretar u Stalnoj misiji Crne Gore pri Savjetu Evrope. Zatim je naimenovan za direktora Direkcije za OEBS i Savjet Evrope, kao i za Nacionalnog koordinatora za frankofoniju, da bi 2013. godine bio izabran na funkciju generalnog direktora Direktorata za međunarodnu saradnju i evropske integracije Ministarstva unutrašnjih poslova.
Ovu funkciju je pokrivao do februara 2016. godine, kada je – po povratku u Ministarstvo vanjskih poslova i evropskih integracija – imenovan za načelnika Međunarodno-pravne službe. Od maja 2016. godine je radio kao ministar savjetnik u Ambasadi Crne Gore u Republici Srbiji.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR