Na FCJK promovisana knjiga Borislava Jovanovića: Pozivno pismo literature

U Svečanoj sali Fakulteta za crnogorski jezik i književnost održana je promocija nove knjige uglednoga crnogorskog književnika, esejiste i književnoga kritičara Borislava Jovanovića Pozivno pismo literature.

O knjizi su, pored autora, govorili istoričarka književnosti Sofija Kalezić i književnica Dragana Kršenković-Brković. Moderatorka programa bila je studentkinja master studija Sofija Lopičić.

Ukazujući na osobenosti nove knjige Borislava Jovanovića, recenzentkinja knjige Dragana Kršenković-Brković istakla je da je Pozivno pismo literature pisano u formi fragmenata, kao dnevnik te dodala: „U knjizi Pozivno pismo literature autor je i svedok i učesnik događaja. On promišlja o crnogorskoj književnosti nastajaloj kroz vekove. On beleži šta se dešavalo na crnogorskoj književnoj sceni od druge polovine 20. veka do danas. On se priseća svog 'autografskog intimiteta i trajne korespondencije s literaturom'. Takvim viđenjem i tumačenjem, dnevnička hronika svakodnevnog bitisanja u književnosti, naslovljena Pozivno pismo literature, dobila je još jednu dimenziju. Ona je postala autentični autorov dijalog sa sredinom  u kojoj živi, sa samim sobom i s vremenom koje protiče.“

Istoričarka književnosti Sofija Kalezić istakla je da je Borislav Jovanović autor izuzetne stvaralačke biografije koji je ostvario impozantan kreativni opus, oličen kako u knjigama esejistike i književne kritike tako i u romansijerstvu, zbirkama priča, stvaralaštvu za đecu i mlade te drugim literarnim vrstama i žanrovima. Ocjenjujući da je knjiga Pozivno pismo literature multižanrovsko djelo kroz koje je autor aktuelizovao društvenu i literarnu zbilju svog doba, provjeravao vrijednosti i kritičke sudove savremenih pisaca i sopstvenoga stvaralačkoga puta sa zanimljivim i originalnim opservacijama, Kalezić je naglasila: „Ovo je djelo koje govori o ličnom odnosu prema kreativnom činu, o iskonskoj ljubavi prema vlastitoj profesiji koja je neodvojiva od autorove privatnosti, o putovanjima u nepoznate predjele i svjetove putem literature. U ostvarenju Pozivno pismo literature Jovanović ima mnogostruku ulogu – kao pisac, čitalac, tumač literarnog, hroničar, pripovjedač i polemičar. Kroz originalni autorov dijalog sa svim što ga okružuje i što predstavlja dio njegovog iskustvenog i opservativnog svijeta, njegovih značenjskih dijapazona, možemo čitati ovu knjigu koja će u nama ostaviti neizbrisiv doživljaj.“

Na kraju promocije publici se obratio autor iskazujući zadovoljstvo što je promocija organizovana na Fakultetu za crnogorski jezik i književnost, kako je istakao, „hramu crnogorske književne, lingvističke i nacionalne misli“. Jovanović je konstatovao da mu je knjiga Pozivno pismo literature, koja je nastajala u dugome rasponu, najdraža knjiga koju je napisao jer mu je pomogla da sagleda ukupnost i njegove literature i ukupnost onoga što je literatura, osnosno umjetnost. U nastavku izlaganja Jovanović se osvrnuo na formu dnevnika kao književne i kulturne mikrostrukture. „Književni dnevnik, u savremenoj verziji, je i dokument i komentar, i esejistički i književnoteorijski, književnoistorijski, istoriografski diskurs. Cio jedan književni mikroorganizam. I kao takav može biti dragocjen i za svoje i za tuđe vrijeme. Književni dnevnici nijesu samo registratura nekih detalja iz sfere književnog života, već su i književnost o književnosti. Upravo to njihovo književno i vanknjiževno cirkulisanje mogu biti primarno književnoistorijski i književnoteorijski servis. U svakom slučaju dnevnopis je intelektualni praktikum jednog pisca, ali i praktikum jednog vremena. Dnevnik je zapravo više od dnevnika. Svaki dnevnik hibridnog tipa slavi svoju slobodu“, zaključio je Jovanović. 

Borislav Jovanović rođen je 1941. godine u selu Gradac kod Danilovgrada. Završio je Filološki fakultet u Beogradu. Član je Crnogorskoga društva nezavisnih književnika, Crnogorskoga PEN centra i Matice crnogorske. Za svoj novinarski i književni rad dobio je brojna priznanja među kojima su nagrade „Risto Ratković“, „Crnogorac“, „Božo Bulatović“, „Limske večeri poezije“, „Boško Pušonjić“ i druge. Živi i stvara u Mojkovcu.