Fijasko protesta protiv Rezolucije, ni Crkva više ne pomaže

Iako su gromoglasno najavljivani danima, iako su pozivi na protest protiv glasanja Crne Gore za „Rezoluciju o Srebrenici“ bili na udarnim mjestima srpsko-ruskih portala, a spisak ekstremističkih udruženja koja su se legitimisala kao organizatori predugačak, nadomak Vlade Crne Gore okupilo se oba dana jedva po nekoliko stotina osoba. Iako je jasno da je mašinerija i energija litija davno prošla, propast protesta koji su za povod imali Rezoluciju koja je sedmicama glavna tema beogradske propagande i njenih medijsko-političkih ispostava u Crnoj Gori, jeste bila relativno iznenađenje.

Među učesnicima protesta najviše nezadovoljstva bilo je adresirano prema Novoj srpskoj demokratiji Andrije Mandića. Odsustvo logistike najjače srpske stranke u Crnoj Gori primijećeno je u organizaciji protesta, a onda, zakonomjerno, i na samom skupu.

Prema izvorima Antene M, ni Ambasada Rusije ili bilo ko povezan sa tom državom, osim Noćnih vukova koji su bili na popisu organizatora, nije umiješao prste u okupljanja 22. i 23. maja. Zastave Rusije i majice u bojama i sa imenom te države, koje su se mogle vidjeti na protestu, po svoj prilici, iskaz su svjetonazorskih opredjeljenja osoba poput Milutina Mirjačića, direktora O.Š. „Bajo Pivljanin“.

Najzanimljivija je, ipak, uloga Crkve Srbije, zapravo dilema da li je ona bila svedena na notornog popa Mijajla Backovića i ekstremističke organizacije poput „Miholjskog zbora“ i raznih bratstava koja nijesu ništa drugo do ekspoziture crkve namijenjene za ostvarivanje političkih pritisaka. Izvori Antene M kažu da bez jasne instrukcije iz vrha crkve da se ide na proteste, sam Mijajlo Backović a kamo li ljudi poput Zdravka Nišavića ili Sava Klakora malo koga mogu izvesti na ulicu. Poluprazan autobus koji je prvoga dana doveo grupicu Nikšićana na protest, drugoga dana iz toga grada uopšte nije bilo organizovanoga prevoza, pokazuje da Marko Kovačević i tamošnje sveštenstvo nijesu ni prstom mrdnuli da skup bude masovan.

Antena M već je pisala o nezadovoljstvu unutar eparhija Crkve Srbije u Crnoj Gori i posljednjim odlukama Sinoda, pravom inflacijom dodjele mitropolija i čina arhiepiskopa, kojima je naročito i suštinski degradirana Mitropolija crnogorsko-primorska. Time je samo nastavljen obračun sa nasljeđem mitropolita Amfilohija (Radovića), koji je počeo, praktično, odmah nakon njegove smrti. Svi potezi centrale Crkve Srbije u Beogradu nijesu mogli da ne ostave posljedice na atmosferu među sveštenstvom i vjernim narodom u Crnoj Gori. Slike sa protesta ispred Vlade Crne Gore svojevrstan su pokazatelj trenutnog stanja u toj vjerskoj organizaciji.