Kineska državna kompanija Dongfang Electric izgradila je vjetroturbinu od 18 megavata (MV) prošlog juna. Ali Kinezi su ponovo podigli ljestvicu, izgradivši vjetroturbinu od 26 MV (DEC) koja je sišla sa proizvodne trake u gradu Fućin na pacifičkoj obali provincije Fudžijan.
Riječ je o objektu gigantskih razmjera, sa stubom visine oko 190 metara (kao zgrada od 63 sprata) i lopaticama prečnika 310 metara, koji može da snabdijeva strujom do 55.000 domaćinstava. U poređenju sa ovim, evropske i američke vjetroturbine su zapravo veoma skromne: daleko najveći sistem proizvođača Vestas do sada ima snagu od 15 MV, dok je stub visok skoro 150 metara. Klase od pet do osam MV su standardne, i imaju najveći prečnik rotora od 150 i visinu stuba od 117 metara.
Da li veličina sistema ima smisla?
EU planira da poveća udio energije iz obnovljivih izvora do 2030., a vjetroparkovi na moru će ovdje igrati ključnu ulogu u zemljama poput Njemačke, gdje je prostor na kopnu ograničen, a solarni potencijal slab.
Njemačka savezna vlada želi da poveća ukupnu proizvodnju električne energije u priobalnim vjetroparkovima na najmanje 30 GV do 2030. godine i na najmanje 70 GV do 2045. Međutim, s obzirom na to da postoji ograničen prostor za priobalne vjetroparkove u Sjevernom i Baltičkom moru, poželjno je graditi i elektrane na moru koje štede prostor.
Veoma visoke turbine bi stoga mogle biti rješenje, a tržište će odlučiti koje veličine sistema imaju smisla u kom dijelu EU. U principu se koriste sve veće morske vjetroturbine – dok su sredinom 1990-ih imale snagu od 0,5 megavata, trenutni standard je oko 15.
Korišćenje sve većih turbina imalo je pozitivan uticaj na troškove proizvodnje energije. Troškovi po kilovat satu proizvedene električne energije padaju jer se raspoloživi prostor i komponente bolje koriste. Vjetropark sa turbinama od 20 MV zapravo zahtijeva manje delova, komponenti i kablova od vetroparka sa turbinama od 10 MV.
Nezavisno od stranih djelova
Zapadni proizvođači takođe istražuju koncept velikih turbina snage veće od 20 MV. Uglavnom da bi savladali tehnologiju, u slučaju da bude tražena na tržištu. Ali kako stvari trenutno stoje, potražnja za ovim tipovima turbina na evropskom tlu još nije zaživela.
Lanac snabdijevanja u Kini potpuno je nezavisan od stranih djelova i znanja, ističu proizvođači najveće vetroturbine na svijetu.
Cio sistem se sastoji od više od 30.000 djelova, a sve ključne tehnologije kao što su generatori, rotori sa lopaticama, ležajevi i elektronski sistemi upravljanja su 'made in China'. U Evropi i među zapadnim proizvođačima, s druge strane, tek treba da se uspostavi proizvodnja većih komponenti i jačih kablova.
Pitanje je i kako tako velike vjetroturbine usidriti u moru. Vjetroturbine na moru se obično grade na tzv monopile, na podupiraču zabijenom duboko u morsko dno. Ali još uvek nije poznato da li je tehnologija potpuno bezbjedna za tako velike i teške vjetroturbine. Trenutno dostupne alternative su mnogo složenije, skuplje i zahtijevaju više prostora. Vjetroturbine više nisu mogle da se grade tako blizu jedna drugoj.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR