RASKOL? Trojicu srpskih episkopa sumnjiče da žele da se izdvoje iz SPC

Piše: Vladimir Jovanović

Srpski pravoslavni narod sjevernoameričkoga kontinenta je ponovo bačen u kovitlac vjerskih podjela iz kojega je izlaz neizvjestan i od čijega ishoda mnogi strijepe – piše sajt „Srbist”, a prenose i drugi srpski mediji.

„Krajem avgusta je grupa zabrinutih vjernika iz SAD, koja sebe naziva Odborom za odbranu Srpske pravoslavne crkve, pokrenula internet peticiju u kojoj optužuje trojicu episkopa SPC u ovoj zemlji za protivpravno donošenje novoga ustava ili izmjena ustava tri američke eparhije”, izvještava „Srbist”.

„Ovim je, navodi se, učinjen korak ka njihovom IZDVAJANJU IZ OKRILJA MATIČNE SPC”.

Kako je „Antena M” ranije pisala, eparhije Novogračaničko-srednjezapadnoamerička, Zapadnoamerička i Istočnoamerička SPC na svome crkvenome saboru u Čikagu su 13-16. jula su promijenile ime u SRPSKE PRAVOSLAVNE EPARHIJE U SJEDINJENIM AMERIČKIM DRŽAVAMA (Serbian Orthodox Dioceses in the United States of America).

Saborom su predśedavali episkopi novogračanički Longin Krčo, istočnoamerički Irinej Dobrijević i zapadnoamerički Maksim Vasiljević.

Protestno pismo trojici episkopa u SAD je zatim poslao episkop buenosajreski i južnocentralnoamerički Kirilo Bojović. On je pitomac Amfilohija Radovića, rukopoložen za episkopa 2016. godine.

„Došla je do nas vijest da ste imali sabranje episkopskoga savjeta samo za Ameriku, koji, koliko je nama poznato, nije kao takav formiran kao takav od strane Sabora SPC”, pisao je Kirilo sabraći Longinu, Irineju i Maksimu. „Ako su dobre informacije koje ja imam taj savjet je donio i svoj ustav i znači FUNKCIONIŠE KAO POSEBNO CRKVENO TIJELO”.

POČETAK RASPADA SPC? Tri srpske eparhije u SAD usvojile svoj ustav i promijenile ime

„Da li su trojica episkopa u SAD-u u nekoj vrsti neposlušnosti prema Saboru SPC” – pita se „Srbist” – „i da li će se Sabor ili patrijarh Irinej oglasiti ovim veoma ozbiljnim povodom ili će se o ovome raspravljati u novembru, na redovnom zasjedanju?”

„Da li je sama promjena naziva ustava odvajanje? Nije. Da li može da predstavlja korak u procesu odvajanja? Itekako. Odvajanje uvijek i jeste proces, a ne jedan čin. Često faze toga procesa i budu izvedene tako da svaka za sebe ne alarmiraju, dok se proces ne privede kraju”.

„Polemika će se nastaviti i vjerovatno zaoštriti”, procjenjuje „Srbist”. „Optužbe su često grube i često propraćene, od strane vjernika, napadima na ličnosti kontroverznih episkopa, a od strane episkopa snishodljivim riječima i arogantnim tonom prema vjernicima.

Tako se u troepiskopskome saopštenju potpisivanje internet peticija naziva protivnim pravoslavnome duhu, ali se ignoriše činjenica da je slične peticije potpisivao i pozivao da se potpišu i mitropolit Amfilohije. Valjda bi Amfilohija trebalo naučiti pravoslavlju, šta li…”

„Nazivanje episkopa Maksima POGRDNIM IMENIMA zbog njegova navodnoga odobravanja darvinističke teorije evolucije takođe slabi moralno stanovište vjernika koji to čine. Slično važi i za štetnost rasprave o tome da li je episkop Irinej MASON ili JEZUITA, ili još teže insinuacije koje mu se prebacuju”, navodi „Srbist”.

Međutim, repertoar najtežih kalibara međusobnih diskvalifikacija, cinizama i mržnji unutar srpske jerarhije nije u posljednje vrijeme presedan vezan za SAD, već je ispaljivan javno i od strane episkopâ i bogoslova SPC iz ovdašnjeg regiona.

„Od grubih reči tuga nas hvata, zar tako na Patrijarha”

ŠOKANTNO PRIZNANJE ČLANA SINODA: U SPC kleptomani, jeretici, gejevi, masoni, pedofili, sodomisti, narkomani, alkoholičari, kamataši…

Srpski teolog: Amfilohije od svoje Mitropolije napravio sektu

U juridičkome smislu, sada u SAD-u ne postoji SPC, već samo: SERBIAN ORTHODOX DIOCESES IN THE UNITED STATES OF AMERICA.

Srpski neđeljnik „Pečat” nedavno je ocijeno da su u „novome ustrojstvu eparhijâ SPC na američkome kontinentu neki prepoznali izlazak u susret ambicijama Fanara da prisajedini dijasporu drugih pomjesnih pravoslavnih crkava”.

Srpski „Pečat” otkriva: Propao plan da SPC tajno pregovara sa Vaseljenskom patrijaršijom

U organizaciji Eparhije zapadnoameričke SPC tj. episkopa Maksima Vasiljevića, održana je krajem avgusta proslava u jednoj srpskoj crkvi u Los Anđelesu kojom je načalstvovao arhiepiskop Amerike i egzarh Atlantskoga i Tihoga okeana Elpidofor Lambriniadis iz Vaseljenske patrijaršije.

Prisutni srpski arhijereji na proslavi u Los Anđelesu su postupili suprotno preporuci Sinoda SPC koji je 13. marta o.g. saopštio srpskome sveštenstvu „da se klone liturgijskoga i kanonskoga opštenja”, ne samo s jerarhijom autokefalne Pravoslavne crkve Ukrajine (PCU), „nego i sa arhijerejima i kliricima koji im saslužuju i stupaju u opštenje s njima, shodno kanonskome načelu da će se onaj ko stupa u opštenje s nekim ko je van opštenja i sâm naći van opštenja”. Tu je Sinod SPC mislio upravo na jerarhiju Vaseljenske patrijaršije, koja je, dosad, jedina od pomjesnih crkava u kanonskome i liturgijskome zajedništvu sa PCU.

Na proslavu u Los Anđelesu bio je pozvan i mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije Radović – ali se on tamo nije pojavio.

Vaseljenska patrijaršija: Sava Srpski prije 800 godina dobio AUTONOMIJU, a ne autokefaliju

Kako se tomos SPC iz 1922. odnosi striktno na prostore bivše Jugoslavije, ali ne i van njezinih nekadašnjih granica, Patrijaršija u Beogradu strahuje da će Vaseljenska patrijaršija u skladu s kanonskim pravom i već javno iskazanim težnjama pretpočiniti u pogodnome trenutku srpske eparhije u dijaspori – a najizraženija takva tendencija je upravo u SAD-u.

O statusu crkava u dijaspori bilo je riječi i na saboru koji je juna 2016. održan na Kritu. Na insistiranje Amfilohija, a protivno volji Rusa, Srbi su tamo poslali svoju crkvenu delegaciju u nadi da će im sabor, zamišljen kao vaseljenski i prvi nakon posljednjega (sedmoga po redu) iz 787. godine, potvrditi „vo vjeki” autokefaliju koju su 1922. dobili od Carigrada – što se na kraju nije desilo.

„Zaključci Kritskoga sabora vezani za reorganizaciju crkvenih nadležnosti u rasijanju”, piše sada „Srbist”, „prilično su jasni u svojoj dugoročnoj namjeri, koja je u skladu sa onim što bi se moglo protumačiti kao PROCES ODVAJANJA za koji vjernici optužuju tri srpska episkopa u SAD”.

Novogračanička mitropolija SPC z Čikaga se početkom 1960-ih odvojila od Patrijaršije u Beogradu, te formirala Slobodnu srpsku pravoslavnu crkvu (SSPC) sa predstojateljem mitropolitom Dionisjem Milivojevićem.

Razlog za raskol je bio u činjenici da je SPC djelovala kao produžena ruka komunističkih jugoslovenskih vlasti. Crkveno-narodni sabor američkih Srba je odlučio da SSPC ne prima nikakve odluke, rješenja, naređenja i upustva od Beogradske patrijaršije.

Dvije crkve su imale decenijama paralelne jurisdikcije.

Vodeće ličnosti srpske emigracije, bivši kralj Petar II Karađorđević i četnički vojvoda Momčilo Đujić, sa brojnim istomišljenicima, podržali su SSPC. Vjernici SSPC i SPC su se i fizički sukobljavali. Vođeni su višedecenijski sudski sporovi u SAD zbog crkvene imovine.

Uprkos teškim osudama od strane Patrijaršije SPC, „raskolnici” iz SSPC, bez pokajanja i zadržavši jerarhijske činove i statuse, od aprila 1991. su vraćeni pod okrilje SPC. Priznata su i sva svetotajinstva „raskolnika” SSPC.