MORALNI ČIN I BJESOMUČNA HAJKA

Piše: Novak Adžić

Osjećam moralnu i istorijsko-političku potrebu da se, kao nezavisni i opozicioni intelektualac i, uslovno rečeno, političar, javno pobunim protiv bjesomučne medijske hajke protiv dvojice bivših crnogorskih ministara spoljnih poslova (Miodraga Vlahovića i Nebojše Kaluđerovića), koji su aktuelni ambasadori Crne Gore u Vatikanu (Vlahović) i SAD-u (Kaluđerović, na bilateralnoj osnovi), kao, skupa sa njima, i protiv hajke na crnogorskog ambasadora u Beču (Austrija) Željka Perovića.

Ako išta u životu smatram odvratnim i esencijalno prezrivim, to je hajka na ljude zbog vlastitog, autonomnog političkog i ličnog, javno eksponiranog stava i mišljenja, koje je ljudima prirodno, ustavno i međunarodnim konvencijama dato i neotuđivo, bez obzira na činovničku, odnosno, javnu funkciju koju vrše.

Ova javna, partijsko-politička hajka sa više strana, eksponirana od nekih političkih partija ili koalicija (SNP-a, UCG, DF-a itd), na crnogorske ambasadore Miodraga Vlahovića, Nebojše Kaluđerovića i Željka Perovića i njihovu posve nezasluženu demonizaciju i targetizaciju, zaslužuje javni protest, kojeg, u lično ime, ovom prilikom saopštavam. I ovo piše čovjek progonjen od ovog režima, ostavljen bez posla od istoga, i neka sam, nije mi žao, jer sam sve radio iz ubjeđenja, ispravno ili pogešno, nebitno je, ali mi je neprihvatljivo da se proganjaju ljudi i ujdurma vodi protiv njih, zbog svog autonomnog stava i mišljenja. Ako se to čini -to je totalitarizam, a ne demokratski princip i standard.

Najprije, pozivam se, na ustavne i zakonske norme i međunarodno kodifikovane propise, koji garantuju osnovna ljudska prava i slobode i pravo privatnosti i pitam: što može biti prekršaj ako javna ličnost i javni funkcioner, od vlastitih sredstava, zarađenih sopstvenim radom, kojima ista suvereno, svojinski raspolaže (iz svog vlastitog džepa i ličnog budžeta, a ne o trošku države i državnim novcem) odluči, zbog razloga humanosti i etičke solidarnosti, da učini određenoj osobi novčanu pomoć i solidarno plati tuđu novčanu kaznu toj konkretnoj osobi? Slagala se sa tom osobom ili ne ili njenim problematičnim postupcima, u privatnoj komunikaciji izloženim, koja je potom poprimila javni karakter. Tu, u ponašanju navedenih ambasadora, prekršaja nikakvog nema, niti može, subjektivno i objektivno, službeno u pogledu bilo kakve odgovornosti biti ne može, jer je to učinjeno strogo privatno, vlastitim novcem, a ne državnim budžetskim sredstvima. Ništa tu ne može biti sporno: ni moralno, ni pravno, te je hajka u tom pogledu protiv njih potpuno besmislena, apsolutno neprimjerena, a prije svega ideološko-politički i iz drugih razloga motivisana i determinisana.

I na kraju, jedna napomena od mene, koji je izvan sistema ove partitoktatsko-plutokratske otuđene vlasti. Kojoj ni po čemu ne pripadam. Ali, Crna Gora je važnija od svake vlasti i starija od nje. U doba opozicionog suverenističkog slavnog LSCG, tokom devedesetih, Miodrag Vlahović i Nebojša Kaluđerović, a toj ideji je hrabro pripadao i Željko Perović, su suštinski pripadali i bili prononsirajući emanati slobodne i samostalne evropske Crne Gore zajedno sa ostalim čelnicima i pripadnicima LSCG.
Zbog solidarnosti sa svojim starim borcima i „ratnim drugovima“, iz vremena kad je bilo najteže u borbi za samostalnu Crnu Goru (tada smo zajedno bili u LSCG), iako se ne slažem sa sadašnjom politikom režima, smatram da Ministarstvo instranih poslova treba da stane javno u odbranu svojih činovnika (diplomata), jer oni ništa zgriješili nijesu.

Neshvatljivo mi je i to, da njihove kolege, ambasadori, među kojima je mnogo bivših režimllija, oportunista i velikosrba, ne dignu glas, u znak solidarnosti sa svojim kolegama. Znam, to nije realno ni očekivati, ali su Vlahović, Kaluđerović i Perović makar pokazali da apanaža nije najvažnija i da se neki državotvorni principi moraju braniti.