Skupština Crne Gore postaje kuća za silovanje prava

Za Antenu M piše: Ahmed Avlijani

Nova većina žurnim koracima sigurno ulazi u nešto što se može nazvati zakonodavni teror ili revanšistička diktatura najminimalnije skupštinske većine nad neistomišljenicima i pravnim sistemom u kojoj će, izmjenom svih zakona koji se nađu na putu revanšističkoj misiji, ostvarivanja njihove političke koncepcije, ali i partikularnih i ličnih interesa i ambicija, jednostavno promijeniti i prilagoditi, podvodeći, poput najbeskropuloznijih makroa, zakone skupštinskoj većini na pravno silovanje.

Na ovaj način Skupštinu Crne Gore pretvaraju u svojevrsni političko-pravni zakonodavni bordel u kojem se siluje pravo i u kojem, kao i u svakom bordelu, postoje tri strane: jedni zadovoljavaju najprizemnije strasti, jedni profitiraju, a treći su žrtve.

Tako će, izgleda mi, sve ono što se u pravnom sistemu Crne Gore smatralo pozitivnim iskorakom i što je, u procesu usaglašavanja sa evropskom pravnom tekovinom, urađeno uz punu saglasnost i podršku Venecijanske komisije i EU, biti vraćeno unazad i prilagođeno interesima partija, njhovih politika i ideologija i pojedinaca.

Jedan od primjera je Zakon o državnim službenicima i namještenicima koji je, između ostalog, kreiran da omogoći što veći stepen depolitizacije javne uprave i zaštite državnih službenika i namještenika od političkog uticaja te da, u tom smislu, pravno uredi proces zapošljavanja i prestanka radnog odnosa na način koji na najmanju moguću mjeru svodi uticaj politike i relaksira državne službenike i namještenike neprimjerenog uticaja.

Pored ovoga, propisivanjem niza uslova vezano za napredovanje kroz sticanje radnog iskustva i postavljanje visokih standarda za čelne pozicije u državnim organima ovaj zakon je kreiran da unese kvalitet i iskustvo u sistem rukovođenja.

I umjesto da nova vlast zadrzi ova pozitivna rjesenja i da ih primijeni i, eventualno, unaprijedi ona se odlučila na potpuno suprotan korak.

Kroz podešavanje zakona za partijsku (zlo)upotrebu, prilagođavanje zakona da bi se dao jedan otkaz, zakonsko urušavanje profesionalizma i struke da bi se zaposlili nestručni i neiskusni kadrovi i uhljebili i zadovoljili apetiti velikog broja činilaca vladajuće većine.

Na tom fonu je i zahtjev nekih političkih partija da se izmijeni Zakon o policiji (ili unutrašnjim poslovima) i da se omogući prekid mandata aktuelnom direktoru policije i njegovim pomoćnicima.

Ono što je posebno opasno je da se ovakvom praksom potpuno obesmišljava ono sto riječi zakon i pravda u suštini znače i u pravni i društveni život Crne Gore uvodi opasni princip prilagođavanja zakona partikularnim interesima i time stvara osjećaj opšte pravne nesigurnosti i vladavina prava pretvara u sistem u kojem je svačije pravo ugroženo četrdeset jednom rukom koje su spremne da se, bez razmišljanja, podignu ne mareći za norme, standarde, etiku i principe.

U takvim okolnostima ispravno je zapitati se i kada će zakonodavac odlučiti da zahvati u bilo koje i bilo čije pravo i slobodu: vlasničko, vjersko, nacionalno, porodično, moje, tvoje...

Poznavajući ideološku potku nove skupštinske većine ne bi me začudilo da koliko je sjutra, mozda čak i prije popisa, 41 ruka odluči i izglasa da smo svi u Crnoj Gori, makar administrativno - Srbi.

Znam zasigurno da ovo lijepo zvuči za možda svaki od 41 par ušiju u pozicionom dijelu parlamenta i da siva masa između tih ušiju, začaurena u mitsku srednjovjekovnu prošlost Dušanovog carstva projektovanu na budućnost sa srpskom državom u međama koje je ni od kog priznati car Dušan postavio, sanja ostavrenje dvovjekovnog sna začetog u Načertaniju sa sredine 19. vijeka.

Ćutanje stručne javnosti na ovakvo izrugivanje pravu i nasilje većine nad pravnim sistemom smatram veoma opasnim i vjerujem da je potrebno hitno reagovati pred relevantnim međunarodnim adresama koje, čini se, jedino imaju uticaj na ovo što se voljom 41 ruke u Crnoj Gori dešava.

Namjerno kažem voljom 41 ruke zbog očiglednog nesklada izemđu onoga što ove ruke glasaju i što njihovi vlasnici misle.

Ili, ko zna, mozda oni ljudi što onako nagrdiše Zdravka Krivokapića, njegov ekspoze i vladu u parlamentu nisu vlasnici ruku na ramena im zakačenih što pritisnuše taster "ZA" Zdravka premijera, njegov ekspoze i Vladu.