Crna Gora između dvije verzije velikosrpstva

Za Antenu M piše: Aleksandar Radoman

Sedam mjeseci, otkako je izglasana prethodno u manastiru hirotonisana vlada, Crna Gora grca u sve većim problemima. Nakon serije postupaka kojima su dokazali lojalnost projektu Srpskoga sveta, crnogorski vlastodršci uporno nas zamajavaju nekakvim tobožnjim unutrašnjim sukobima, boreći se zapravo između sebe za što veći uticaj i komad privilegija. Najveću smutu ne unosi, međutim, ni žovijalni Medojević, ni zastidni Krivokapić, niti bilo ko iz redova vladajuće većine ko ovih dana odapinje strijele prema marionetskoj vladi.

Zabunu, ciljno i planski, po modelu Aleksandra Vučića, ponajviše stvaraju mediji čiji su vlasnici akcionari u vlasti, što potvrđuju i transferi novinara u diplomatiju i javni sektor. Riječ je, dakako, o Mišku Peroviću i njegovu kompanjonu Željku Ivanoviću. Stoga bi valjalo skrenuti pažnju na jedan opasni narativ kojim u ovome trenutku, dok navodno napadaju DF i Aleksandra Vučića, ostapbenderovski nastoje ojačati koncepciju Srpskoga sveta u Crnoj Gori.

Količina dezinformacija kojima je svrha  prikriti suštinski karakter operacije uspostave Srpskoga sveta u CG, relativizovanje i spinovanje učinili su od Vijesti medij koji se može smatrati isključivo žutom štampom. Ali po uticaju koji ostvaruje u vlasti i po pokušaju da kreira dugoročni okvir za nestanak države CG kao dijela velikosrpskog državnog projekta šteta koju Vijesti nanose je nesaglediva.

Koncept koji su prije neki mjesec kreirali zasniva se na tezi da u Crnoj Gori postoje dva radikalna nacionalistička bloka, srpski oko DF-a i crnogorski oko DPS-a, a da su između mlade snage koje treba da Crnu Goru odvedu u ljepšu budućnost. Idejni je stožer tih snaga, po računici Vijesti, crnogorska ekspozitura Crkve Srbije. Posljednje saborske odluke Crkve Srbije, međutim, poništile su za vakta Amfilohija Radovića revnosno njegovani mit o nekakvoj autonomiji eparhija Crkve Srbije u CG i, dakako, mit o osobenome statusu crnogorskih Srba u okvirima srpstva.

Ne samo da Joanikiju Mićoviću nije priznato titularno zvanje arhiepiskopa cetinjskog, koje je koristio Amfilohije, već je ukinut i naziv Pravoslavna crkva u Crnoj Gori, ali i Episkopski savjet, ustrojen 2006. godine da zavara Crnogorce kako, eto, postoji nekakva autonomija crnogorske jerarhije u Crkvi Srbije. Amfilohijevo nasljeđe prebrisano je jednom odlukom Sabora Crkve Srbije kao da ga nikad bilo nije, a tim je činom pala u vodu i koncepcija Vijesti o Gojku Peroviću i navodnim autonomašima kao idejnom jezgru nekakvoga srednjeg puta, ma koliko bizarno zvučalo da u jednoj građanskoj i sekularnoj državi crkva ili dio crkve usmjeravaju ključne društvene tokove.

Elem, sad kad više nema sna o autonomnome statusu Mitropolije crnogorsko-primorske i tri preostale eparhije Crkve Srbije u CG, potrebno je fingirati nekakav politički artikulisan odgovor na beogradski paternalizam koji je više nemoguće sakriti. Stoga se poteže za prenemaganjem u okviru vladajuće koalicije i nastoje se Ura i Demokrate, uz na svaki način kompromitovanoga Krivokapića, prikazati kao vajni zaštitnici crnogorskih nacionalnih interesa.

Ta smiješna farsa trebala bi donijeti glasove suverenista onima koji se laganjem ili ćutnjom prikazuju kao čuvari crnogorske nezavisnosti. Otud i Krivokapićevo mumlanje o građanskoj državi na proslavi CANU i Bečićevo kokoćenje da će se oduprijeti svakom udaru na suverenitet Crne Gore. Njihovo prisustvo na večerinki kod Joanikija pokazalo je jasno đe oni oduvijek i pripadaju. Grupaciji projektovanoj da suverenističke glasove prelije u korito Srpskoga sveta, danas je to i slijepom vidljivo, pripada i Ura čije je političko djelovanje od izbora svedeno na blaćenje suverenista, izrugivanje važnim simbolima crnogorske državotvorne svijesti i trajanja te dodvoravanje po svaku cijenu i u svakome trenu politici Srpskog sveta.

Kad se pobliže sagleda ova nevješta farsa političkih struktura na vlasti, posve je jasno da je shema koju su nacrtale Vijesti donekle tačna. Tačno je, naime, da u Crnoj Gori danas postoje dva radikalna, destruktivna pola koja čereče njeno državno i duhovno tkivo, a da se između ta dva pola nalaze politički pokreti i stranke koji su garant crnogorskoga državnog opstanka.

Samo su uloge u toj shemi bitno drugačije od onih koje projektuju Vijesti. Crna Gora je, naime, raščerečena između dva velikosrpska koncepta, onog vučićevskog, koji reprezentuju predstavnici koalicije Za budućnost Crne Gore, i onog amfilohijevskog, okupljenog oko koalicija Mir je naša nacija i Crno na bijelo. Između ta dva razorna, destruktivna koncepta polanalaze se političke partije i pokreti građanskoga usmjerenja te stranke manjinskih naroda, koje jedine mogu biti stožer opstanka Crne Gore kao građanske, sekularne i multikulturne zajednice.

Lažna dilema između beogradskoga i podgoričkoga velikosrpskoga ideologema osmišljena je u Beogradu i Moskvi jer je posve bjelodano da sirovi beogradski paternalizam više u Crnoj Gori ne može zadobiti većinu, ali uz asistenciju mekšega, pseudoautonomaškoga velikosrpstva, načinjen je scenarij da se dio Crnogoraca najprije dovede u zabludu, a potom preko Crkve Srbije usisa u koncept srpske političke, ekonomske i kulturne supremacije u Crnoj Gori. U pogledu krajnjega cilja, stvaranja Srpskoga sveta, razlike između beogradskoga i podgoričkoga velikosrpskog klana ne postoje. Distinkcije su stvar finese i svode se na to hoće li neko egzaltirano vrištati uz stihove „Nek se srpski barjak vije od Prizrena do Rumije“ ili će posvećeno mezetiti dok mu se razdragano smije brk.

U ovome je času stoga ključni zadatak crnogorske kulturne i intelektualne elite da razobliči podmukli plan rastakanja crnogorskoga državotvornoga bića prijevarnim pokušajima da se Demokrate i Ura prikažu kao nekakva zaloga zaštite nacionalnih interesa, jer je njihova autonomija u odnosu na politiku Beograda taman onakva kakva je posebnost Mitropolije crnogorsko-primorske u odnosu na Crkvu Srbije, a pokazalo se to na potonjemu Saboru kao kristalno jasna varka za lakovjerne.

Umjesto da pasivno posmatraju unutrašnje igrokaze kojima se politički protagonisti vlasti međusobno utrkuju za više privilegija i moći u svesrpskoj vladi, crnogorske državotvorne partije i pokreti, zajedno sa strankama manjinskih naroda, moraju pod hitno formirati zajednički blok i koordinisati djelovanje s ciljem rušenja aktuelne marionetske vlasti i izgradnjom čvrstoga bedema za odbranu građanske Crne Gore! Umjesto strecanja na svako mrštenje briselskih činovnika, državotvorne partije i pokreti moraju pokazati snagu i unutrašnju koheziju kako bi spriječili ostvarenje planova brisanja Crne Gore s istorijske pozornice.