Vladom svi nezadovoljni a Crkva Srbije (SPC) trlja ruke

Za Antenu M piše: Ahmed Avlijani 

Dok opoziciono i poziciono orjentisana javnost, opozicioni i pozicioni političari, partije vlasti bivše i sadašnje kritikuju Vladu premijera Krivokapića i njen učinak stvarajući utisak da je cijela Crna Gora nezadovoljna njome - neko ipak, iz prikrajka, merači i trlja ruke sabirajući plodove rada Vlade (neki to, među kojima i potpisnik ovih redova, zovu izdajom) kojima će se obilato koristiti u godinama, desetljećima i vjekovima pred nama.

Taj neko je, ako ćemo pravo i ako samo malo izvadimo glavu iz pijeska, i najpreči da bude zadovoljan ovom Vladom jer je ona njegova, on je odredio ministre i premijera, uobličio Vladu dajući joj, po priznanju premijera, u vidu amaneta sada pokojnog mitropolita Amfilohija agendu šta mora da odradi, i obezbijedio joj i još uvijek joj obezbjeđuje većinu u parlamentu Crne Gore.

Pogađate, nije teško, da govorim o Crkvi Srbije (SPC) za koju smo ovih dana čuli da je dobila, do duše lažne ali prave nije ni mogla dobiti, tapije na starost i istorijsko utemeljenje u Crnoj Gori.

To je, uz izmjene Zakona o vjerskim zajednicama kojim su stvoreni preduslovi za pljačku kompletnog religijski pravoslavnog a nacionalno i državno crnogorskog sakralnog istorijskog blaga, jedan od najštetnijih poteza kojim Vlada Crne Gore, koliko je samo nevjerice u ovoj istini koju bi svaki normalan rodoljub bilo koje države na svijetu nazvao stupidarijom, pokušava da uruši crnogorski nacionalni identitet, državu Crnu Goru i njeno istorijsko utemeljenje prepisivajući ga državi Srbiji kojoj je ono falilo da potvrdi istorijske laži kojima smo trovani skoro dva vijeka i koje su postale dio istine po principu - milion puta ponovljena laž postaje istina.

Sve ovo prethodnica je konačnom činu zatiranja Crne Gore, Crnogoraca i Crnogorske pravoslavne crkve koje će se desiti potpisivanjem Temeljnog ugovora između Vlade Crne Gore, ako se ona još uvijek tako može i treba zvati, i SPC.

Zamisao je da se tim ugovorom u konačnici riješi pitanje vlasništva i istorijskog prava nad svim pravoslavnim objektima u Crnoj Gori ali i na ogromnoj površini državne teritorije koja će biti poklonjena SPC, državi Srbiji i njenoj istoriji.

Dualni identitet - podvala crnogorskom identitetu

Ideja je da taj čin bude čin konačnog obračuna sa crnogorskim nacionalnim i državnim identitetom koji će, kada mu bude oteta istorija utkana između ostalog i u materijalnoj pravoslavnoj crkvenoj ostavštini, ostati na ledini i, u skladu sa aktuelnim narativom velikosroskih ideologa, intelektualaca, istoričara, državnih i crkvenih velikodostojnika ali i u skladu sa onim što smo mnogo puta čuli od strane zvaničnika aktuelne Vlade - proglašen za izmišljeni Brozov identitet koji se želi ekstraktovati iz srpskog a koji je, zapravo, samo regionalni podidentitet srpskog nacionalnog i državnog identiteta.

Do duše, valjda da bi prevara bolje uspjela, dodaje mu se još i floskula da su Crnogorci najbolji Srbi a Crna Gora srpska Sparta kao da iza ove konstatacije najbolje pitanje ne bi bilo - zašto, onda, Srbi nisu Crnogorci a Srbija druga crnogorska država!?

Ovu tezu o crnogorskom podidentitetu srpskog identiteta na vrlo perfidan, podmukao i izdajnički način podržavaju "procrnogorski" orjentisani političari aktuelne većine, poput Bečića i njegovih saboraca, premijera Krivokapića i dobrog dijela GP URA.

Taj dualni identitet koji se nameće Crnogorcima najveća je podvala istorijske težnje da se asimiliraju Crnogorci i pretvore u Srbe, u skladu sa idejama iz Garašaninovog Načertanija.

Obrazovni sistem da indoktrinacijom verifikuje laž

Kada se to, jednom, završi onda je potrebno kroz obrazovni sistem to potkrijepiti istorijskim falsifikatima koje će u vidu "činjenica" biti podastrte najmlađoj populaciji. Sve to u besplatnim udžbenicima da se lakše proguta, jer je u naglašeno materijalističkom svijetu u kojem živimo i laž dobra ako ne mora da se plati. Do duše ne mora na mostu, na ćupriji ćemo platiti svi.

U tom su svjetlu i najnovije i aktuelne promjena na čelnim funkcijama u obrazivanju pri čemu se kao ključni kvalifikativ uzima učešće na litijama i odanost SPC.

Naravno, da bi se sve to prodalo domaćoj i međunarodnoj javnosti mora se lijepo upakovati pa su u Rožajama na nekoliko čelnih mjesta u obrazivnom sistemu, kao alibi za totalnu četnicizaciju obrazivnog menadžmenta u ostatku Crne Gore, postavljene dvije direktorice koje se odijevaju u skladu sa islamskim pravilima odijevanja žena a jedna od njih je i supruga reisa IZ u CG.

Taman da pomisliš kako smo dostigli vrhunac demokratičnosti društva s' tim da bi čovjek za donošenje takvog zaključka morao da na oba oka zažmuri na činjenicu da je u Rožajama, a i širom Crne Gore, izvršen klasični masakr nad intelektualnim, obrazovnim i menadžerskim integritetom menadžmenta obrazovnog sistema a da je u toku klasična ideološka kontaminacija tog sistema od strane pobornika velikosrpske, četničke, klerofašističke ideologije.

Zašto su neki ljudi pristali da prihvatanjem funkcija u ovom i ovakvom obrazovnom sistemu pruže alibi njegovoj četnicizaciji i daju vjetar u leđa razgradnji građanske Crne Gore pitanje je za neki drugi osvrt ali je sasvim izvjesno da takvom svojom uskovidošću nastalom u napadu makijavelističkog karijerizma i/ili materijalizma ne čine dobro ni svome narodu, ni svojoj državi - naprotiv.

I neka se ne nadaju da će Bošnjaci - muslimani biti pošteđeni velikosrpskih hegemonističkih aspiracija, Crnogorci su, iz niza sasvim očiglednih razloga, ovog puta samo prvi došli na red.

Na takvu zabludu nijedan Bošnjak, ni musliman uopšte, nema pravo jer mu to pravo ne daje viševjekovno istorijsko iskustvo prepuno naizmjeničnih zabluda i genocida.

I, da se vratim na početak, aktuelnom Vladom Crne Gore nisu zadovoljni ni u poziciji ni u opoziciji ali je sasvim pogrešno čak i u amaterskoj analizi aktuelnog društveno - političkog trenutka prenabregnuti činjenicu da je Vlada formirana od strane SPC programska i da ona neće pasti sve dok ne okonča ono za šta je formirana, odnosno sve dok Srbiji ne obezbijedi ono što ona nema, preko deset vjekova staro državno i kulturno istorijsko naslijedje.
I još po nešto, u odnosu na ovo sporedno, poput, na primjer, izlaska na more, teritorije, ...

Dakle, Vlada sama neće pasti prije nego li napravi možda i nepopravljivu štetu građanskoj Crnoj Gori a na nama je da biramo hoćemo li to mirno gledati i u tome učestvovati ili ćemo pružiti otpor makar nepristajanjem na sitna podmićivanja za žmurenje na očiglednu sopstvenu propast.