Pet opasnih nedoumica u vezi s manjinskom Vladom

Za Antenu M piše: Boban Batrićević

Dritan Abazović, isti onaj Dritan koji je formirao vlast s Demokratskim frontom i Amfilohijem u manastiru Ostrog, koji je crnogorske demonstrante nazvao lelekačima, koji se kezeći hvalisao kako nas je pretukao i podavio suzavcem, koji je u euforičnome naletu nataloženih frustracija prijetio prstom poslanicima opozicije da su na spisku za hapšenje, koji je povodom śećanja na žrtve Srebrenice govorio o crnogorskome nacionalizmu, koji nema ništa protiv Vučićeva i Ramina „Otvorenoga Balkana“ – baš taj Dritan Abazović dobio je sad javnu i bezuslovnu podršku crnogorske opozicije za svoj novi „proaktivni“ eksperiment nazvan „manjinska Vlada“.

Dakle, sve procrnogorske i manjinske partije rekle su da će podržati njegov prijedlog i time doslovno oprostile njegovo dosadašnje činjenje. I to ne bi bilo toliko sporno da su isti oni koji su do prije mjesec dana Dritana Abazovića nazivali izdajnikom i eksponentom vučićevske politike kojim slučajem sačekali da Abazović odgovori na pitanje koje su mu morali javno postaviti: KAKVA JE TO MANJINSKA VLADA I KOJI ĆE BITI NJENI CILJEVI?

Jer na posljednjem presu Abazovićeve stranke od njega nijesmo mogli čuti ništa konkretno nako da za „manjinsku vladu“ očekuje podršku 81 od ukupno 81 poslanika! Zato nam ne preostaje ništa drugo nego da, kao što smo 5. septembra tumarali kroz suzavac, sad tumaramo kroz maglu njegovih demagoških konstrukcija i nabadamo prtinu kojom želi da povede Crnu Goru.

Da krenemo:

1. Svoj pres Abazović je počeo pričom da je prethodna vlast pala zbog Zakona o slobodi vjeroispovijesti. „Zakon je promijenjen“, kaže Abazović, a potom potcrtava da treba potpisati Temeljni ugovor s Crkvom Srbije. „Potpisaćemo!“, veli novi mesija.

Dakle, svoj kopernikanski politički zaokret, naličan onome iz 1997, Abazović počinje obraćanjem Crkvi Srbije kao da će da mijenja Sveti Sinod a ne Vladu. Zato ostaje nedoumica – da li crnogorska opozicija davanjem podrške Abazoviću prelazi preko toga što je cjelokupna crnogorska sakralna baština podignuta do 1918. godine prepisana na Beogradsku patrijaršiju i Crkvu Srbije?! Jesu li saglasni s time da na snazi ostane Zakon koji je pisao fon Vladimir Leposavić?

Znači li to da će opozicija i manjinske stranke potpisati Temeljni ugovor s crkvom koja ne priznaje Crnu Goru, koja ne priznaje genocid u Srebrenici, koja slavi ratne zločince, koja ne priznaje postojanje Crnogoraca i crnogorske kulture, koja građane koje te stanke predstavljaju naziva lažnim ljudima, kopiladima, volovima, koja otima 52 kvadratna kilometra crnogorske teritorije? Znači li to da će dozvoliti da Crkva Srbije funkcioniše mimo državnoga radara, ne plaća porez i nastavlja devastirati crnogorsko kulturno dobro?

2. Niko od opozicije i manjinskih stranaka, kao uostalom ni Abazović, nije povodom manjinske vlade postavio ključno spoljnopolitičko pitanje u vezi s inicijativom „Evropska unija s Ali Expressa“ poznatom pod kodnim imenom kojemu je kumovao Aleksandar Vučić - „Otvoreni Balkan“. Crna Gora kao nekadašnji lider u evropskim integracijama nema što da traži u paketu „Otvoreni Balkan“. Prvo, on koči njen put u EU. Drugo, u tome društvu se nalazi režim i sistem koji ne krije svoje aspiracije prema Crnoj Gori.

Treće, upravo taj režim i taj sistem su dali punu podršku smjeni prethodne vlasti koja sad daje podršku Abazoviću. Znači li to da će opozicija i manjinske stranke uvesti Crnu Goru u „Otvoreni Balkan“ jer – kako vele neki njihovi članovi off the record – „to Evropa i Amerika guraju“? Valja ponoviti – znači li to da će opozicija i manjinske stranke ustupiti Crnu Goru Vučiću i Rami i time doslovno žrtvovati 15 godina pripreme društva za EU i lidersku poziciju u tome procesu?

3. Nekoliko dana prije iznošenja inicijative o manjinskoj vladi Dritan Abazović je dao punu podršku direktoru Agencije za nacionalnu bezbjednost (ANB) i pohvalio njegov rad! Dakle, samo nekoliko dana prije no će obznaniti „istorijsku“ odluku Abazović se javno srio s čovjekom kojega je na tu funkciju postavio otvoreno vučićevski i proruski Demokratski front te čovjekom koji ne krije da svoje poteze usaglašava s popovima Crkve Srbije i koji je crnogorsku službu bezbjednosti otvorio za kadrove srpske Bezbjednosno-informativne agencije (BIA).

Dakle, nemamo informaciju o tome da li će manjinska vlada vratiti crnogorsku tajnu policiju u crnogorske ruke! Ne znamo ništa o šteti koju je Vukšić nanio, a koja je bila očigledna 5. septembra, ali zato znamo da Abazović ima podršku opozicije i manjinskih stranaka!

4. Sve što je navedeno za prethodnu nedoumicu važi i za pitanje Ministarstva odbrane i Vojske Crne Gore. Da li će Olivera Injac, osoba koja je vratila u službu oficire i lica koja su penzionisana kao kadrovi Slobodana Miloševića, osoba koja je crnogorsku vojsku stavila u službu ustoličenja mitropolita Crkve Srbije te osoba koja vodi spiskove ko je „sumnjiv da je komita“ ostati na toj poziciji? I zapravo, mi ne znamo da li će opozicija i manjinske stranke tražiti provjeru rada Injac i Vukšića! Ali zato imamo njihovu podršku konceptu manjinske Vlade!

5. I nekolike „tehničke“ stvari. Na stranu što ne znamo oće li ostati koncept Vlade „Isusa i 12 apostola“ ili će doći do transformacije kojom će se nahraniti partijske zvijeri, mi ne znamo odgovore na suštinska pitanja: Da li će po dubini ostati kadrovi koje su delegirali Crkva Srbije, Demokratski front i Demokrate? Da li će manjinska vlada pokrenuti pitanje kadrova koje su postavili Vesna Bratić i fon Leposavić te ostali članovi pravoslavnih bratstava iz aktuelnoga sastava Vlade?

Što će biti s RTCG? Oće li se nastaviti poplava popova na Javnome servisu? Oće li Univerzitet Crne Gore ostati u rukama sadašnjega ruskog agenta u ulozi rektora, čiji je izbor aminovala upravo predśednica Upravnog odbora iz Abazovićeve partije? Oće li ostati pop u Upravnome odboru?  I na kraju ključno pitanje: oće li Dragan K. Vukčević i CANU dobiti Trinaestojulsku nagradu za držanje tokom okupacije?

Da sumiramo. Polet i oduševljenje koje su pokazale crnogorske, građanske i manjinske stranke prema Dritanovu prijedlogu bio bi nekritičan sve i da je riječ o Dritanu iz septembra 2020. godine, a ne Dritanu koji je u prethodnih godinu i po dana bio ključna karika u velikosrpskome lancu ishrane Crnom Gorom.

Daje se podrška za nešto što je definisano u istoj mjeri u kojoj je definisana njegova kameleonska stranka koja je za godinu i mjesec dana prešla put od najčvršćih zagovornika Vlade Zdravka Krivokapića do onih koji je ruše. To što su ostali nemušti po ključnim pitanjima ostavlja prostora za distopijske scenarije. Jedan od njih, s obzirom na dosadašnju Dritanovu politiku i prirodu, uopšte ne djeluje nerealno.

Naime, to što ga srpski tabloidi ne diraju, što se o ovome ne glaska Vučić, što imamo ćutnju Crkve Srbije i meku kritiku DF-a, prvi put od 2019. godine, navodi nas na pomisao da je Abazović pored suverenista svoje poteze usaglašavao i s predśednikom Srbije. Svjesni da se ovako otvoreni četnički nasrtaj na Crnu Goru ne može završiti željenim epilogom – uguravanje Crne Gore u „Otvoreni Balkan“ i potpisivanje Temeljnoga ugovora, jer izaziva velika nezadovoljstva, prešlo se na mekšu varijantu.

Crnogorske, građanske i manjinske stranke misliće da otvaraju proces povratka Crne Gore, a Abazović će polako Crnu Goru voditi ka „Otvorenome Balkanu“ i Temeljnome ugovoru s Crkvom Srbije. Kad se to desi, zaludu će se kojevitezati i vikati: „Izdaja“. „Otvoreni Balkan“ Crnoj Gori će ne samo uzeti lidersku poziciju u evropskim integracijama nego i usisati nezavisnost, staviti na raspolaganje prevashodno Srbiji njenu luku, elektrodistributivni sistem, autoput, aerodrome i rudnike, dok će Temeljni ugovor konačno cjelokupnu crnogorsku sakralnu kulturnu baštinu prevesti u srpsko vlasništvo.

Tako će Vučić postići milom ono što su Karađorđevići, četnici i Milošević silom pokušavali. General Jovo Kapičić jednom je sjajno zapazio da Srbiju od Crne Gore zanimaju samo dvije stvari – more i istorija. „Otvoreni Balkan“ joj daje more, Temeljni ugovor istoriju. Hoće li joj u tome aktuelni politički akteri biti neznaveni saučesnici dok aplaudiraju što je smijenjena Vlada Zdravka Krivokapića?