Upravni Odbor UCG - ideološka ćelija Srpskog sveta

Piše: Službenik Univerziteta Crne Gore

U prethodna dva teksta bavio sam se argumentima koji potvrđuju da je Univerzitet Crne Gore predat u ruke licima koji ovu ustanovu nemilosrdno predaju u trajno korišćenje za potrebe Srpskog sveta.

Za razliku od SPC i Matice srpske koji to rade otvoreno i bez uvijanja, kao i za razliku od nespretnih šovinista iz kadrovske ladice Vesne Bratić i Zdravka Krivokapića, ovdje se to izvodi veoma sofisticirano, uz upotrebu dobro razrađenih strategija. Uspjeh te strategije bi bio nemoguć da su prethodni rektori Univerziteta bili posvećeni izgradnji te ustanove na principima na kojima počivaju državni univerziteti, naročito u malim i ugroženim državama.

Univerzitet se odavno profilisao kao ustanova koja je spremna da ćuti i da odćuti sve na što se ćutati ne može. Poslednji veliki aktivizam profesora našeg Univerziteta bio je podrška pokretu NE DAMO SVETINJE, kada se litijašilo na ulicama u korist prepisivanja crkava i manastiri srbijanskoj crkvi i državi. Suverenistički dio Univerziteta, čast rijetkima, ćutao je i tada i od tada.

Taj uspavani kolektiv pokazao se podobnim da ga iskoristi jedan od vodećih ideologa Srpskog sveta u Crnoj Gori, koji je svoju sposobnost pokazao u prethodnim poslovima koje mu je povjerio Aleksandar Vučić. U cilju što efikasnijeg sprovođenja plana, GP URA mu je dao i adekvatnu kadrovsku podršku. Konekcije su već prije izbora bile dobro razrađene.

U prethodna dva teksta ukazao sam na to ko su ljudi koji obnašaju funkciju rektora UCG (V. Božović) i presjednika Upravnog odbora UCG (R. Glušica). U ovom tekstu se neću baviti tim. Citiraću ih da sami pokažu šta je cilj njihovog imenovanja na pomenute funkcije.

Današnji rektor UCG Vladimir Božović prije nekoliko godina na skupu u organizaciji Fonda strateške kulture u Beogradu je, pored ostalog, izjavio: „Danas u Crnoj Gori statistički sadržajni volumen srpske i proruske društvene svijesti se potpuno poklapaju.

Tu činjenicu moramo posebno istaći i naglasiti kao ključnu u slučaju eventualne strategije razvoja ruskih vektora meke moći u CG. Stoga stvaranje uslova za adekvatan prijem i razvoj srpske kulture u CG je potpuno kompatibilan proces sa jačanjem ruskog kulturnog i političkog uticaja.“

Srpsku pravoslavnu crkvu u CG je nazvao „najvitalnijim proruskim društvenim organizmom u Crnoj Gori“ i objasnio mogućnosti korišćenja SPC za širenje ruskog uticaja: „To je ogromni potencijal koji Rusija nije iskoristila. Ako Rusija želi Crnu Goru u zoni svog budućeg uticaja mora uzeti aktivnije učešće u budućim političkim dešavanjima, a prije svega pokušaju da se zaštiti taj najvitalniji subjekt na koji se može osloniti, a to je SPC“. Ko želi još, neka pogleda na youtube.

Da bi se spoznao dosadašnji učinak aktualne predsjednice Upravnog odbora bilo bi dovoljno ukucati njeno ime u google i nasumice pregledati izlive njenog znanja i patriotizma poslednjih godina, od kada je shvatila da je presahla slavina bivše vlasti.

Umjesto toga evo citata iz jednog intervjua koji je ista dala jednom mediju iz susjedne zemlje: "Crna Gora je danas duboko podijeljeno i osiromašeno društvo zahvaljujući tridesetogodišnjoj vlasti koja je upravo na podjelama i njegovanju svih nacionalizama toliko dugo vladala i bogatila se.

Najprije je ta vlast u periodu tranzicije i prvobitne akumulacije kapitala, bolje reći pljačke društvene imovine, podržavala velikosrpski nacionalizam i u njegovo ime vodila i ratove u okruženju. Tada su neprijatelji države bili Crnogorci, Bošnjaci, Hrvati i Albanci.

Vremenom su oni postali dobri momci i koalicioni partneri, a za državne neprijatelje su određeni Srbi koji su na referedumu većinom glasali protiv samostalnosti Crne Gore. I u nezavisnoj Crnoj Gori vlast nije učinila ništa na pomirenju među crnogorskim građanima, naprotiv, i nacionalne i socijalne podjele su se produbile."

Nesumnjivo Glušica zna koliko je bivša vlast na podjelama uspjela da stekne moći i bogastva jer je baš u tome ona veoma iskusna. Podijelila je cijeli kolektiv u kom je radila, podijelila je katedru na dvije, podijelila je odbor za kodifikaciju crmogorskog jezika, a za to vrijeme dijelila je (uz pomoć onih kojima je bila desna ruka) sebi titule, zvanja, stanove, novčane pomoći za adaptaciju kuće koju je prijavila da nema kako bi dobila stan koji danas izdaje, kao što je i zvanje stekla na osnovu knjiga kojih nema. Sada sa pozicije predsjednice vrhovnog tijela univerziteta miri podijeljenu Crnu Goru ruku pod ruku sa rektorom-zastupnikom ruskih interesa u CG.

I sve to radi uz zastrašivu ćutnju onih oko sebe ili uz kolaboraciju preletača, poput prorektorâ koji su zamrkli kao prorektori Danila Nikolića a osvanuli kao prorektori Vladimira Božovića. Nije im smetalo što im je rektor sklonjen u političko-ideološkoj čistki, ne zato što je bio loš nego zato što je bio Crnogorac, sin onoga rektora kome Božovićeva univerzitetska vojska ne može oprostiti što je izveo studente na antiratni protest 90-ih.

Nedavno je na UCG održana tribina: "Univerzitet Crne Gore između nauke, etike i politike". U prvom redu sjedjeli su oni koji su i nauku i etiku ovog univerziteta stavili u službu velikosrpske politike.

Rektor službenik i ideolog Srpskog sveta i presjednica upravnog odbora koja je u poslednjih 20 godina, sve nakon docenture, dobila na švercovanim dokumentima s visine su pratili uspjeh svog projekta uništavanja univerziteta, a da niko od univerzitetskih profesora nije bio kadar da ih upita odakle im hrabrost da sjede u prvom redu dok se govori o etici i nauci. Da ne kažem da ih pita na kojim principima nauke i etike su došli na funkcije koje obavljaju ili su ih tu doveli isključivo politički principi koji vladaju univerzitetom.