Zašto se sjećamo stradalništva Zvicera

Za Antenu M piše: Božidar Proročić, književnik i publicista

Engleski pisac i naučnik Charles Percy Snow (1905-1980) koji je napisao dvije kultne knjige: ,,Stranci i 'braća' i ,,Dvije kulture” kao da se rodio u Crnoj Gori i opisao stradalništvo Crne Gore. On, između ostaloga, o zločinima kaže: ,,Kada razmišljaš o dugoj i mračnoj istoriji čovječanstva, naći ćeš da je mnogo više groznih zločina počinjeno u ime poslušnosti nego što je ikada počinjeno u ime pobune." 

Crna Gora naša jedina država prošla je dugu, tešku i bolnu istoriju stvaranja i očuvanja svoje državnosti. Borba je trajala vjekovima, od otpora raznim agresorima, do suprotstavljanja procesu asimiliacije. Sve to zahtijeva duboku i prilično složenu analizu i razjašnjenje, pogotovo borba za crnogorski identitet ali i identitet Crne Gore.

Danas kada bi da nas podvedu pod ideju bezumnog 'srpsko-ruskog-SPC svijeta' ognjem i mačem žele da urede Crnu Goru po svojim princima a sve pod plaštom demokratičnosti. Naravno Evropa i SAD ćute jer je uvijek bilo lako žrtvovati Crnu Goru, da bi se zadovoljili interesi asimilatora i okupatora. Takva politika ima svoje duboke korijene.

Srpska okupacija Crne Gore 1918. godine poznata kao krvavi ,,bijeli teror” nije samo najteža, najsvirepija i najbrutatalnija okupacija Crne Gore, nego i zvanična (programska) srpska politika denacionalizacije Crnogoraca i drugih naroda u Crnoj Gori u svim oblastima života. Ideja ove i ovakve politike koja je odisala najkrvavijim zločinima bila je smišljena samo sa jednim ciljem da se uništi i razapne crnogorska nacija na krst stradalništva. Brojni su zločini koje su počinile srpske okupacione trupe u Crnoj Gori u tom pogromu zapravo to je svojevrsni genocid, baš onakakv kakav je tvorac te kovanice poljsko-jevrejski advokat Rafael Lemikin predstavio u svojoj pravnoj praksi nad stradalim Jevrejima ali i drugim narodima.

Tokom bijelog terora od strane srpskih okupacionih trupa najviše su stradale crnogorski komiti-patriote i zelenaši. Članovi njihovih porodica bili du izloženi silovanjima, pljački, ubistavima, paljenju kuća i posjeda mučenjima... Sa nestankom Crne Gore ideološko-karađorđevićki se negiraju i omalaovažavaju zasluge crnogorske vojske, crnogorska slavna istorija. Ponižavaju se crnogorski oficiri i ostali činovi, barjaci i ratnički podvizi Crnogoraca i drugih naroda. Zabranjuje se nošenje, isticanje i posjedovanje crnogorskijeh državnih i ostalih simbola.

Dekretom ozloglašenog Aleksandra Karađorđevića ukida se Autokefalna Crnogorska pravoslavna crkva i osniva Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori. Skrnave se crnogorske crkve i manastiri, brišu se crnogorski sveci iz zvanične istorije. SPC u Crnoj Gori vrši posrbljavanje Crnogoraca. Ne poštuju se i ukidaju zakoni CPC. Svještenici se degradiraju, isključuju i proganjaju iz službe. Svuda se briše ime Crne Gore, koja više ne postoji ni kao geografski pojam. Umjesto slavnog imena Crne Gore daje se ime Zetska banovina. Uvodi se ekavica u pismima, službenoj pošti i dokumentima. 

U tim teškim vremenima mnogi komiti iz svih krajeva Crne Gore branili su njeno sveto ime i sve njene vrijednosti jedan u plejadi tih heroja bio je kako piše istoričar Novak Adžić u svom autorskom članku (O UBISTVU I SPALJIVANJU PORODICE PETRA ZVICERA (1923)): ,,Petar Tomašev Zvicer (rođen 1896, selo Rokoči, Cuce, Katunska nahija, Cetinje - ubijen 28. decembra 1923. godine, Šćepan do, Rubeži, Nikšić), bio je crnogorski patriota, junak, zelenaš, ustanik, jedan od najčuvenijih, najslavnijih ustaničkih i komitskih vođa u Crnoj Gori od 1920, do kraja 1923. godine, borac za slobodnu i nezavisnu Crnu Goru. rpska žandarmerijska jedinica, sastavljena od 12 (dvanaest) žandarma, pod komandom majora Kecmanovića i bivšeg austrijskog vahmajstora nekog Kolakovića, 25. aprila 1923. godine, u dva sata poslije ponoći, upala je u Cucima, u selu Rokoči, u kuću poznatog komite Petra Zvicera. Svu njegovu porodicu, izuzev brata Petrovog Jagoša Zvicera, koji se tu nije zatekao zato što je bio u zatvoru na Cetinju, srpski žandarmi su tukli, mučili, zaklali, odnosno, okrutno ubili. Dželati se nijesu čak ni tada zaustavili, nego su sadistički nastavili sa svojim monstruoznim, krvavim pirom. Izveli su iz kuće Đurđu Zvicer, staricu od preko 80 godina, babu Petra Zvicera, zavezali je za jednu trešnju ispred kuće, a onda kuću zapalili, a nju primorali da gleda u vatri pobijenu i zaklanu familiju. Baba Đurđa je od prizora strave i užasa nervno popustila i ubrzo umrla u bolnici u Danilovgradu. Srpski žandarmi pod vođstvom majora Kecmanovića su te užasne, proklete noći 25. aprila 1923. godine mučili, ubili, zaklali i spalili: Anđu Zvicer, majku Petra Zvicera, koja je imala 60 godina; Zagorku Zvicer, staru 23 godine, suprugu Petra Zvicera sa troje đece; Vidaka Zvicera, starog 13 godina brata Petra Zvicera i Planu Zvicer, staru 20 godina, sestru Petra Zvicera. ”

Tužno sjećanje i memorijal otkrivanja spomen-obilježja u znak sjećanja na porodicu crnogorskog borca za pravo, čast i slobodu Crne Gore Petra Zvicera, stradale od strane srpske žandarmerije tokom „Bijelog terora“, biće održan sjutra u neđelju, 23. aprila 2023. godine, u selu Rokoči, sa početkom u 12 časova. Spomen-obilježje porodici Zvicer otkriće gradonačelnik Prijestonice Cetinje Nikola Đurašković i potpredsjednik Saveza udruženja boraca NOR-a i antifašista Crne Gore Stevan Radunović. 

Zašto se sjećamo Zvicera?

Zbog stradalništva Crne Gore, kroz njenu istoriju, zbog svih njenih stradalnika i boraca koji su položili svoje živote za nju. Danas kada se avet velikosrpskog nacionalizma širi Crnom Gorom sa tuđim zastvama tuđe države, sjećanje na zločin nad porodicom Petra Zvicera je zalog da časna, hrabra Crna Gora nije i nikada neće umrijeti. 

DA JE  VJEČNA CRNA GORA !!!