Za manjine je državna zastava simbol slobode, pod trobojkom se dešavalo zlo 90ih

Piše: Drita Llolla

Tokom nedjelje koju privodimo kraju, desilo se mnogo toga. Ipak, jedan događaj, nedovoljno komentarisan u okvirima naše društvene i političke zbilje, zavrijeđuje posebnu pažnju, a to je izjava predstavnice Nove srpske demokratije (NSD), poslanice Jelene Božović, kao i reagovanje tim povodom jednog od čelnika Pokreta Evropa sad (PES), novog predsjednika države Jakova Milatovića.

Dan nakon proslave Dana nezavisnosti, poslanica NSD-a obratila se građanima, uključujući i one koje je prethodno nazvala grupom huligana, o tome kako najvažniji datum moderne crnogorske istorije ne treba slaviti ukoliko želimo put pomirenja, te pozvala na promjenu Ustava da bi se Crnoj Gori vratila trobojka kao njen “vjekovni simbol”. Poruka poslanice Božović je jasna: izvornu, crvenu zastavu potrebno je trajno deligitimisati jer je postala “stranačko obilježje DPS-a”. Ipak, zanemaruje poslanica Božović činjenicu da građani, posebno manjine, veoma dobro pamte da su se pod trobojkom koju danas preporučuje tokom devedesetih u regionu desili najstrašniji zločini na tlu Evrope nakon Drugog svjetskog rata.

U sličnom duhu gospođa Božović opisuje i svoj položaj uoči referenduma, kao studentkinja nastanjena u Kragujevcu, koja se vratila da glasanjem realizuje “političku borbu za očuvanje zajednice Srbije i Crne Gore”, dok su na suprotnoj strani od nje stajali “građani iz inostranstva”, inače primorani da se isele zbog represivne politike Beograda, sa manje prava da odluče o budućnosti svoje države.

Suvišno je postaviti pitanje: da li su ovo vrijednosti koje treba da “pomire” građane Crne Gore danas, posebno kada takva “rješenja” dolaze sa adrese Nove srpske demokratije ispod čijeg plašta sjedi stari nacional-šovinizam.

U svemu ovome, značajniji je, ipak, odgovor Jakova Milatovića, prvenstveno zbog političke težine koju pokret na čijem se čelu i on nalazi ima na političkoj sceni danas. Novoizabrani predsjednik države izjavu poslanice Božović komentariše u kontekstu prava na poštovanje demokratske volje građana, lišenu njene pozadine, potvrđujući na taj način karakter njegove politike koja se najadekvatnije može opisati sa “vuk u ovčjem runu”.

Pokušavajući da pomuti svijest građana tzv. evropskim reformama osigurao je prodor na političkoj sceni, postavši nedavno i predsjednik države. Posljednja izjava, ipak, otkriva realnu namjeru takve politike: revizija prošlosti po već viđenom receptu u kojem nasilnik, samo zato što se osjeća loše što je nasilnik, traži da sebe pretvori u žrtvu. Na tom imenitelju se, izgleda, ujedinjuju Nova srpska demokratija i Pokret Evropa sad.

Važno je podvući da je Crna Gora, odlukom za nezavisnost na referendumu 2006. godine, prvi put počela put istinskog pomirenja, kao država u kojoj svi građani, ma kako se oni izjašnjavali, dobijaju prostor da realizuju svoja prava. Gospođa Božović treba da zna da zahvaljujući takvoj odluci danas uživa privilegiju da bude poslanica, dok gospodin MIlatović treba da bude svjestan funkcije koju obnaša kao predsjednik države. Isto tako, važno je podvući da Crna Gora ima svoju neotuđivu istoriju i svoju multietničku kulturu, ma kako se osjećali prema tome predstavnici nove demokratije u Crnoj Gori. Njeni državni simboli se vezuju sa stvaranjem Crne Gore od vremena Crnojevića, dok himna koju nazivaju fašističkom ima korijene u izvornom narodom pjevanju.

Ipak, dobro je što se izjašnjavaju po ovim pitanjima u susret veoma važnim parlamentarnim izborima 11. juna i u tome ih treba ohrabriti. Građani i građanke Crne Gore treba da se dobro informišu i zamisle u vezi sa karakterom nove političke ponude danas. Uprkos teškom nasljeđu borbe za slobodu, ne smiju pokleknuti i dozvoliti izdaju nacionalnih interesa po uzoru one iz 1918. godine. Istorija se ne može zaboraviti, niti promijeniti. Ona je tu da bi se iz nje učilo, i to treba da bude obaveza svakog ko priželjkuje ili se zalaže za istinsko pomirenje.