Primitivizam i Renesansa

Za Antenu M piše – Neko iz gomile

Crnoj Gori se desila renesansa primitivizma 30. avgusta 2020. Sloboda, koju su donijele tuđe zastave, najprije je počistila javni prostor od civilizacijskih regula, pravila ponašanja i uvela teror bezakonja.

Može da vam prijeti kome padne na pamet, a bogomi i da vlast upre prstom u vas, hajkajući dobro ugojene pse - četnike, vitezove nebeskog naroda, tvrdoše, botove i ostale blejače savremenih sredstava masovnog komuniciranja.

Taoci anarhije i sistema bez sistema, pokazali smo apsolutno nesnalaženje i nesposobnost da odbranimo institucije, koje je ruku na srce prethodni režim rasklimao, olabavio, rastegao, pa su lako pale pod naletom „nove parlamentarne većine“.

Portret primitivca

Dobri učitelj Hegel bi rekao kratko - lik u kojem ne stanuje duh.

U našem slučaju to bi zvučalo otprilike ovako: imaju sposobnost da brzo i lako Budvu pretvore u Leskovac, a Kotor u Guču.

Primitivac je, zapravo, osoba koja realno živi u modernom vremenu, a mentalitetski stoji na smetlištu istorije.

Prepoznaju se po površnom i rudimentarnom obrazovanju, palanačkim vrijednostima, malograđanštini, neobuzdanom ispoljavanju stavova, nekontrolisanim izlivima bijesa.

Primitivac u Crnoj Gori

Prostakluk u današnjoj Crnoj Gori, njegovan je kao posebna, domicilna vrsta. Partijski poslušnik, obrtnik - finasijer stranke ili aktivista od vrata do vrata. Ono što nijesmo odgajili, to smo, naravno, uvezli i upotpunili galeriju ženama četnicima, leposavićima, džomićima i ostalim „ićima“.

Prostaci su u školi, mahom bili nasilnici ili zlostavljani kompleksaši. U pozorištu dobacuju glumici da se skine, na sahrani im zvoni telefon, u kafani prijete konobaru, biju ženu, psuju njenu porodicu. Na svadbi - lome sofru, nezadovoljni položajem svinjske glave u odnosu na vlastitu poziciju i funkciju.

Osobi tetovažu, kombinuje siledžijsku i italijansku obuću, dva broja uže odijelo i military look. Jedva zakopčano dugme na sakou opasno je kao i otkočen levor u sobi punoj ljudi. 

Skorojević sa naočarima izgleda još gluplje nego bez njih.

Medijski se hrani televizijom Zeljka Mitrovića i kolumnom njegovog imenjaka iz Crne Gore.

U društvu, to je onaj, branitelji vjere, tradicije, porodice ... Iste one na koju nasrće i sa koje ga skida policija, rođaci, komšije... 

"Brate moj, iznervirala meee, ćeo sam je utuć. Krsta mi!

 Primitivac u javnom životu

Primitivci su se rasporedili u školama, na fakultetima, javnim ustanovama. U Vladi i Skupštini su odavno. Vrlo je to plodno tlo za šarlatane, prevrtljivce, mediokritete, uhljebe...

Lideri su u preduzećima, analitičari na Javnom servisu, 

Identifikuju se po nepristojno glomaznim vjerskim simbolima na retrovizorima  i žbunovima zapasanim u tablice. Prednje i zadnje.

U Saobraćaju, i javnom diskursu pokazuju no respect.

Štiti ih drvo iz Joanikijeve trafike.

Sa sudovima i tužilaštvom su na – „ko ih jebe“.

Ne pravi razliku između vlastite i kase firme.

U kulturi poštuju Kustu, a od sporta ga zanima Nole, kladionica i  disciplina – stranačko pretrčavanje.

Želi li ostaviti utisak insistiraće na ekavici i asistirati u ponižavanju matične države.

Lako prelaze na ti, u frci su „aperisani“, junače se nad grobovima i spomenicima.

 Primitivac u politici

Demagog neopterećen protokolom, moralom, dostojanstvom države i njenih simbola. Nema obaveza prema činjenicama, niti haje za predizborna obećanja. Fotografiše se u čarapama, na pijaci sa cegerom.

Nudi lažno mirenje, a u zasjedi sjedi sa sjekirom.

Loše navike kopira od prethodnika, te u kombinaciji sa vlastitim svjetonazorom gradi novu (ne)vrijednost kao tekovinu slobode.

Džiber se na vlasti ponaša kao skrušeni čovjek iz naroda, tajeći prirodu hijene koja strogo uvažava hijerarhiju čopora. Dok vodi zvanične razgovore lupka sagovornika po koljenu, trijebi mu perut sa revera i  pokazuje nepristojnu prisnost sa diplomatama.

U čituljama navodi akademsko zvanje, na Tviter „izbača“ fotografije realizovanih vlažnih snova.

Nikakav smokvin list ne pomaže kod padeža, soprana i sofrana, floskule i proskule...

Pretendujuje da pobijedi igricu i preskoči nivo, pa običava državni protokol ojačati inovacijama sa vašarskih „eventa“ i provincijalnih vjenčanja.

Realno je očekivati trube i orkestar u opancima.

 Primitivac u crkvi

Crkva – vjekovni proizvođač i sakupljač zatucanih, a danas i nacionalističkih, kriminogenih likova. I sama, recidiv prošlih vremena, temelj neprosvetiteljskih vrijednosti. Na pijadestal uzdiže svece zločince, zajedno sa Njegošem i Vukom pretvarajući se da epizoda – Vuk nameće intelektualnoj eliti jezik seljaka, svinjara, govedara i kopača – ne postoji.   

Primitivac u crkvi danas hoda na koljenima, a prijeti ognjem i mačem. 

Pješke ide samo na litije, vozi "džipa", ovozemaljske prizore gleda kroz nišan mercedesa, a na ustoličenje ide vazduhom. Ne na krilima vjere nego vojske NATO članice.

Od profanih stvari posebno prezire porez, registar kasu, trice i matrake. Keš u mantiju jer bog prašta, pa što ne bi i inspekcijski organ.

Gradi ljepše i starije crkve, a „one izanđale“ oblaže mesingom i mermerom.

Nerijetko, u haljini sa bradom je bivši ovisnik koji čudu zahvaljuje izbavljenje iz pakla heroina. Drži žezlo ćudoređa, a ljubi djecu i omladinu. Ni naivno, ni dobronamjerno.

Nacionalizam i klerofašizam su najniži oblici primitivne svijesti. Podignuti na nivo zvanične ideologije, razorno djeluju na imunitet Crne Gore. Primitivizmu se veoma teško suprotstaviti. Svakim susretom, nedajbože razgovorom rizikujete da postanete dio njihovog miljea i mulja. Na drugoj strani, tolerisanje primitivizma je nedopustivo i prijeti da vas uvuče u to živo blato, koje se trenutno prema nama valja. No, tolerancija primitivizma je primitivna po sebi. Ovu bitku gubimo, ali imamo još malo vremena da izbjegnemo poraz.