KOSOVO JE SRCE

Za Antenu M piše: Boban Batrićević

Kad se uklone talozi guslarske, mitomanske, lažne, imperijalne i rasističke, sveprisutne i propagandno utisnute tradicije pansrpske ideologije o prostoru današnje nezavisne i Crnoj Gori prijateljske države Kosovo, tek tada je moguće razmišljati trezveno o tamošnjoj situaciji. Brzim pregledom dinamične istorije Kosova u XX vijeku vidi se koliko je ponosni, većinski albanski narod koji tamo živi patio zbog toga što se našao na listi želja hegemonističke politike Beograda:

- U Balkanskim ratovima tadašnje srpska i crnogorska vojska osvajaju prostor Kosova. Lokalno, uglavnom albansko stanovništvo potpada pod žandarske režime i biva sistematski ugrožavano. U dijelu koji je pripao Srbiji sprovode se odmazde o čemu piše i srpski velikan socijalističke misli Dimitrije Tucović. Njegovi redovi o prirodi ulaska srpske vojske na Kosovo i promućurnošću i profetstvom ponajbolje opisuju taj čin: "Dečani, mogu uzbuđivati dušu nacionalnih romantičara, ali za stabilnost novoga režima u ovim krajevima ne znače ništa. I upravo osnovni uzrok svih nezgoda od kojih danas patimo i od kojih ćemo ubuduće mnogo patiti leži u tome što smo ušli u tuđu zemlju."

- U međuratnome periodu, za vrijeme kraljevine kojom su dirigovali Karađorđevići, Kosovo je izloženo strateškoj izmjeni etničke strukture - režim finansira i pospješuje kolonizaciju Srba i Crnogoraca nauštrb albanskoga stanovništva. O tome lijepe autobiografske zapise ostavlja Bato Tomašević u memoarskome remek-djelu "Orlov krš" đe je gotovo kompletno njegovo djetinjstvo opisano kroz dijalog s kosovskom tradicijom. U suštini, srpski režim nakalemljen na SANU-ovu rasističko-imperijalnu viziju Kosova od strane raznoraznih Đorđevića, Skerlića i Cvijića, rješavanje albanskoga problema na Kosovu vidi u etničkome inženjeringu. Puno je sukoba i pogibija.

- Drugi svjetski rat takođe obilježavaju krv i progoni. Zločina je sa svih strana, no ne može se prećutati činjenica da se u programu srpskih četnika Kosovo vidi kao etnički čista teritorija. Etnički čista od Albanaca. Vrijedne zapise o toku ratnih dana na Kosovu ostavio je i Svetozar Vukmanović-Tempo koji je jedno vrijeme tamo proveo u ilegalnome, politčkom radu.

- Titova Jugoslavija nije se proslavila kosovskom politikom. Naročito za vrijeme aktivne službe šefa tajne policije Aleksandra Rankovića. Iako su uslovi bili neuporedivo bolji nego za vrijeme Kraljevine Jugoslavije, polu-aparthejd prema Albancima nije ukinut. Štoviše, komotno se može govoriti da je upravo na toj politici zaveden desetogodišnji aparthejd od 1989. do oslobođenja Kosova 1999. godine.

- AB revolucija na Kosovu u martu 1989. bila je deveti krug pakla u odnosu na onu u Crnoj Gori. Miloševićeva UDB-a, policija i vojska su nakon smjene staroga rukovodstva otpočele gotovo nacističku politiku. Albanci su poćerani iz institucija, intelektualci i istaknuti politički radnici su uhapšeni - ne stotine, nego hiljade. Lično sam slušao svjedočenja nekih od tih ljudi - premlaćivanja, i to ona sadistička, psihička maltretiranja i silovanja. Albancima se zabranjuje biznis, dok se u školama nameće učenje srpskoga jezika i srpske istorije. Stanje je buktalo, sve je išlo ka tome da je jedino rješenje rat.

- I rat se zbio. Katastrofalan rat u kome je stradalo preko 13.000 civila. Srpske vojne i paravojne formacije spaljivale su svaki grad i svako selo đe su živjeli Albanci. Na nekolike stotine hiljada raseljenih lica i zamislite sad: OKO 25.000 SILOVANJA! Imao sam priliku pośetiti centar za ženska prava na Kosovu i slušati svjedočenja žrtava terora srpskih vojnih i paravojnih formacija. To je jedno od najmučnijih iskustava koje ću pamtiti.

- Nakon intervencije NATO snaga i pobjede Oslobodilačke vojske Kosova proces do proglašenja kosovske nezavisnosti protekao je u predanome radu kosovskih lidera da stvore paralelni sistem, nezavisan od Srbije koji bi u ključnome trenutku mogao osamostaliti zemlju.

- Danas je Kosovo nezavisna zemlja. S velikim problemima. Ali i s velikom dušom. Po starosnoj dobi, Kosovo je najmlađa populacija Evrope. Puno je tu patriotizma i entuzijazma. I siguran sam da Kosovo neće tako jeftino dati ono što je s toliko krvi u posljednjih 100 godina plaćeno.

- Položaj Srba danas na Kosovu uopšte nije težak kako ga predstavlja Beograd. Ako ne vjerujete, pođite na Kosovo turistički. Svi znakovi su dvojezični, Srbi śede u institucijama Kosova, tamo đe su većina imaju i samoupravu. SPC takođe uživa sve vjerske slobode, kao uostalom i ostale tri religije. Problem Kosova nijesu Srbi na Kosovu. Problem Kosova je država Srbija i njen režim koji u najboljim tradicijama velikosrpskoga rasizma gledaju na Albance i nazivaju ih teroristima. Država Srbija danas finansira specijalne operacije podrivanja kosovske nezavisnosti i destabilizuje Balkan. Zato poruka za Zapad: problem Kosova ne stanuje na Kosovu, on je u zgradi predsedništva u Beogradu.