Univerzitet poslodavaca nevladinih političkih organizacija

Za Antenu M piše: Petar Pesterović 

 Ovaj naslovni višestruki oksimoron, rogobatan i za neku izvedbu Radovana trećeg, najprecizniji je opis današnjih crnogorskih institucija i njihovih lidera.

Poslednji desant na medije, u RTV Podgorica, išao je po standardno bezočnoj matrici. Na nekom administrativnom odboru, opštinskom ili državnom, lijepo se istrguje imenima pojedinaca o čijim menadžerskim talentima nije upoznata ni šira rodbina. Takve ubace u upravne odbore i savjete.

To su obično trkači u nekim nevladinim organizacijama ili im pored redovnog akademskog života fali i malo učešća u širim društvenim procesima. To samo po sebi nije loše, ali oni najčešće nemaju pojma o procesima unutar institucija za koje su delegirani. Štaviše, ne znaju da čitaju zakone koji regulišu te institucije i procese.

Onda se desi majstor slučaj, kao u RTCG, kada se svježi diplomac proglasi iskusnim menadžerom, ili kad se novinar istraživač koji ne barata kategorijama, već se "rempluje" u tržnim centrima, proglasi za vd, u lokalnom elektronskom javnom servisu.

Majstor slučaj i kubanski bokser

Zapravo, ne dešava se majstor slučaj, nego planska aktivnost. Akteri svih ovih namještaljki nalaze se u vrhu akademskog, poslovnog i NVO svijeta. Ako se obrati  pažnja na aktuelne sastave agencija i savjeta crnogorskih institucija koje donose čudne, nezakonite i nesusvisle odluke, mora se primijetiti stanovita pravilnost:

Neki dolaze iz okruženja Rektora koji ima čudnu matematičku eklektiku, zastupa rusku kulturu sa servera u Delaveru, preko urednika profašističkog portala, registrovanog na ime slavnog kubanskog boksera. Još ako dobijete nikad demantovanu informaciju da je Feliks Savon, on je taj kubanski bokser i šatro medijski mag, imao farmu nojevih jaja prije nego što je počeo bilding srpskog sveta sa Bokanom (Dragoslav, režiser ) i još nekim opskurnim tipovima, situacija već postaje čudna. Ali ne blesava, nego tragikomična...

Otpravnik majica i teniskih loptica

Druge regrutuju menadžeri UP sa svojim guruom, prodavcem beneton majica, otpravnikom poslova, poznavaocem tajni duvanskog tranzita i bijelog sporta u Zajednici a i u Suverenoj. Preduzetnički duh s početka devedesetih niko mu ne može sporiti, ali je neporecivo i da je zakašnjeli akademski prispjenak. U biografiji mu samozatajno piše da je Ekonomski fakultet završio na Univerzitetu u Beogradu. Dakle, ne na Beogradskom univerzitetu (BU), već na nekom tipa Uniona, Singidunuma ili Mića Megatrenda, koji su na suspektnoj listi nove akcije Ministarstva prosvete.

Kakav akademac, takav diplomata. Njegovo laviranje izmedju drugova od kojih je jedan bivši Predsjednik i državnik, a drugi bankar u emigraciji istorijsko je iskustvo. Bankar u emigraciji potpisivao je sebi nacrte za mjenice na milionske iznose, a za izvršnog direktora e-trade firme koju niko nije imao na svijet i u CG, postavio je tetku iz Zete od 70 i kusur ljetah. Postaje ustaljeni način iznenadnog poslovnog uspjeha da vam neko iz familije u poznim godinama izvadi porodičnu srebrninu, uhvati ga preduzetnički duh i napravi čudo na tržištu.

I, da, prodavac majica bio je na čelu penzionog fonda poslovnog mastodonta kojeg su svi reketirali. Ali od ekstraprofita koji su mu omogućavali.

Pravnik u svakoj nezakonitoj  bedastoći

U tome im nesebično pomaže Raonić, siva eminencija barem trećine NVO u Crnoj Gori, ljubitelj i ljubimac svih diplomatskih predstavništava u Crnoj Gori, a i većine partija, sa kojima nesebično dijeli sve male tajne, banalnosti, moguće kombinacije. I tako 20 godina.

Ipak u svom tom kolopletu foliranja i neiskrenosti, većini vremenom postaje jasno o kakvom profilu je riječ, pa ga prvo ekskomuniciraju navijači, onda pristojni dio NVO sektora... Ipak, uvijek se neko nađe da medije i human rights sa Raonićem pretoči u real estate preduzetništvo i adaptaciju i nadogradnju sa i bez poplava. Bilo preduzimači koji svoju familiju zaposle u Raonićevoj administraciji, bilo NVO koje traže, dobiju, pa zaborave komunalije i plac za kuću građanskog društva, koja nikne na Starom aerodromu.

Građansko društvo su sve redom Raonićevi NVO proksiji, novac inicijalno, valjda, od Rokfeler braće, a prostor se u najam uzima od lokalnog faramaceuta sa Kosova. GA nikad nije štedjela novac na iznajmljivanje i smještaj ako je to moglo da poboljša društveni ststus njenog osnivača i gurua. Od BEOGRADSKE, preko Strazbura  do Starog Aerodroma. Obožavanje od nekih lidera institucija proporcionalno je svemu tome. Nauštrb institucija.

Ima li te, Tužioče?!

Država na PISA testu

Sve u svemu, ova ekipa ima zadatak da i ono medija što nijesu pokupovali Vučićevi tajkuni, stavi pod kontrolu. Tek onda bi mogućnosti postale neslućene.

Dakle, ako je kadar sve, a to nas uče još od malih nogu, ostaviti Rektoru, maloprodavcu majica i otpravniku poslova i Raonićevim spletkama kadrovsku politiku u institucijama ruski je rulet – sa punim burencetom. Rade li oni to zbog vlastohleplja, vođeni nepoznatom i neproklamovanom ideologijom ili kao izvođači naručenih radova, potpuno je nebitno.

Ne znam da li vam je jasno, ali naša Država sa ovakvim tribunima i predstavnicima ne može položiti niti jedan PISA ili stres-test. Od litijaške kontarevolucije do cyber napada. Ama ni od džentlmenstva "prvoga brata", nagradama ovjenčanoga poete Mićovića.