„Međunarodni sud u Hagu koji i mi priznajemo osudio je generala (Vojske Republike Srpske Radislava) Krstića za genocid počinjen u Srebrenici. Tu prestaje svaka priča. Ali ono što je bitno jeste da je krivica individualizovana i ne odnosi se na čitav narod, kao što naša vlast naveliko tumači“, ocijenio je u intervjuu za N1 pisac, dramaturg, profesor Filip David, govoreći o predloženoj rezoluciji o Srebrenici kojom bi se 11. jul proglasio međunarodnim danom sjećanja na genocid.
Dodaje da nikad nije bio pristalica kolektivne krivice, ali da je postojala i postoji odgovornost vlasti.
"Nikada nisam bio pristalica kolektivne krivice. Ali postojala je i postoji odgovornost vlasti koja je pružala političku i moralnu odgovotnost osobama osuđenim za zločine, onima koji nikada nisu pokazali kajanje, a i danas su u milosti te vlasti. Takav odnos prema presuđenim zločinima i zločincima govori puno o ukupnom stanju u društvu, o nedostatku iskrenosti, hrabrosti i želje da se prihvati istina koja je neophodna, ako želimo društvo oslobođeno licemerja i demagogije“, poručuje David.
Odgovarajući na pitanje da li se dio istorije o Drugom svjetskom ratu zanemaruje, David kaže da se to radi namjerno.
„Zanemaruje se i bez sumnje namjerno. Pogledajte samo naše udžbenike istorije. Nove generacije odrastaju uz lažnu sliku o stvarnim istorijskim zbivanjima. Stvarnim borcima protiv nacizma i fašizma ukida se sjećanje, oduzimaju nazivi ulica i ustanova, marginalizuju se, a na njihovo mesto ustoličuju se oni koji su sarađivali sa okupatorom ili su na prvo mjesto stavljali suprotstavljanje oslobodilačkom partizanskom pokretu. Tako se čini jedan nevjerovatan istorijski obrt, velika epopeja istinskog otpora okupatoru zamjenjuje se veličanjem onih snaga koje su u velikom ratu poražene“, ističe David.
Komentarišući pitanje genocida u kontekstu rata Izraela i Palestinaca u Gazi, David kaže da se boji da postavljanje pitanja genocida u tom kotekstu, oživljava antisemitizam, stari antisemitizam u novom ruhu.
"Javljaju se države i pojedinci koji raspiruju tu staru vatru. Sukobi na Bliskom istoku nisu od juče. Izrael je stalno izložen napadima onih koji ne prihvataju njegovo postojanje. Takva situacija je u dobroj mjeri militarizovala Izrael kao državu. Sukobi na Bliskom istoku su tragični. Amos Oz, izraelski pisac i pacifista, pisao je o tom nepomirljivom sukobu koji je upravo zato tragičan, jer su obje suprotstavljene strane na svoj način u pravu. ‘Sukob izraelskih Jevreja i palestinskih Arapa nije priča dobrih i zlih. To je tragedija, sukob između ispravnoga i ispravnoga’. Kada mržnja i nasilje nadjačaju razum onda dolazi do zločina ili upotrebe pretjerane sile. Onda su najveće žrtve civili, oni koji su najmanje krivi. Put do mira koji se čini dalek podrazumijeva da susedne arapske države i razne naoružane grupe priznaju državu Izrael i odustanu od terorističkih napada, a Izrael prizna Palestincima pravo na postojanje njihove države. Danas to još uvek izgleda kao utopija, ali alternativa su novi sukobi, nove patnje i stradanja, rat do međusobnog uništenja“, ocjenjuje David.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR