Kad ekonomske teme dođu na red

Za Antenu M piše: Nana Berger

Otkako je Milojko Spajić preuzeo funkciju premijera Crne Gore ne prestaje da insistira na marginalizaciji političkih i identitetskih pitanja, navodno u korist ekonomskih tema. Ipak, fasadu njegove lažne neopterećenosti istorijskim činjenicama čine slojevi političke nezrelosti, državničke netaktičnosti i nesposobnosti da preuzme odgovornost za krupne odluke, iza koje se bavi pitanjima koja jedino zajedničko sa ekonomijom imaju troškove – one izražene u cijeni njegovih postupaka koji će prije ili kasnije doći na naplatu.

Novinarima koji bi ga pitali bilo što o ratnim zločinima devedesetih odgovarao bi cinično, nazivajući ih „programiranima“, obznanjujući potom da smo ušli u „ciklus rezolucija“. Ako uzmemo u obzir da je ciklus ponavljajući niz događaja ili procesa koji se javljaju određenim redosljedom, a zatim iznova počinju, možda ova najava zaista jedinstvenih društvenih dešavanja ne bi trebalo da nam zvuči nimalo začuđujuće – jednostavno, samo ćemo da se vrtimo u krug između Spajićeve najave bavljenja ekonomskim temama, poniznog udovoljavanja predsjedniku Skupštine i njegovom političkom gazdi u Srbiji koji mu određuju položaj kao figurici za stoni fudbal i nepresušnog vraćanja optimizma dijelu razočaranih crnogorskih građana da će prije ili kasnije on ipak uraditi nešto revolucionarno.

Što se programiranja tiče, programiran, i to s ozbiljnom greškom, jedino je kalkulator premijerovih vrijednosti, kojem su krajnji dometi računanja to da je 450 neto veće od 250 neto, uz matematičku iluziju o tome da se ostatkom bruto dijela zarade raspolaže bolje nego ranije. Sve ostalo ukazuje na pogrešan unos u bilans uspjeha i nastavak knjiženja stavki iz prethodnih perioda u nastojanju da friziranjem izvještaja i amortizovanjem naslijeđenog integracionog kapitala ostavi utisak da je pregovarački proces za članstvo u EU u Crnoj Gori započeo njegovim dolaskom.

Uslijedila je serija selfija sa mnogobrojnom delegacijom, u kojoj nije bilo mjesta jedino za zaslužnog za dobijanje IBAR-a – ministra pravde Andreja Milovića i to ne usljed nesporazuma oko rasporeda sjedenja u avionu, već zbog hladnokrvne političke računice. Zatim je na red došlo euforično hvalisanje o „istorijskom danu“ za Crnu Goru, najavljujući da zemlja „nezadrživo ide ka Evropskoj uniji“, a onda i jedno patetično obraćanje s prizvukom namjere da se dobijanje IBAR-a uknjiži kao profit, umjesto kao sredstvo koje tek treba da donese koristi, ako ikad bude realizovano.

Samo dva dana nakon hvalisanja u tekstualnom, foto i video formatu, daleko od blještavih briselskih dvorana i EU zastava, u plenarnoj sali Skupštine Crne Gore zavladao je potpuni mrak, ali ne onaj koji će kasnije biti povezan sa uknjiženim troškovima održavanja već kao nenadoknadiva šteta. Dok se problemi nagomilavaju, zdravstveni sistem raspada, cijene divljaju, nasilje u svakom obliku postaje sve prisutnije, a život građana sve komplikovaniji i dok se sa raznih okruglih stolova uporno ponavlja da nas do boljeg standarda i investicija može odvesti samo inovativnost, vladajuća većina odlučila je da se bavi nečim zaista inovativnim, nečim što nikada niko sve do 2024. godine nije uradio – osuđivanjem nacističkih zločina iz Drugog svjetskog rata.

Ne samo da je besmisleno i bespotrebno izglasavanje Rezolucije o Jasenovcu uticalo na to da iz Hrvatske, koja je trebalo da nam bude ključni partner u integracionom procesu, uslijede oštre reakcije, već je i predsjednik Evropskog savjeta Šarl Mišel otkazao najavljenu posjetu Crnoj Gori za 2. i 3. jul.

Partija koja u nazivu ima imenicu Evropa iznenadila je svojom sposobnošću da nas maksimalno udalji od evropskog puta i to ni manje ni više nego – upornim insistiranjem na bavljenju isključivo ekonomskim temama. To što vam se možda čini da tokovi novca nijesu aktuelna tema – to je samo zato što nijeste obratili pažnju na neke stavke u bilansu stanja. Obaveze prema povjeriocu izmiruju se bez kašnjenja.