Vasilije Čarapić – generacijski simbol otpora

Za Antenu M piše: Boban Batrićević

Palah se zapalio, Mendela i Dapčević decenijama bili pritvoreni, Aleksića su brutalno pretukli na smrt. Bili su to ljudi koje su ekstremi 20. vijeka očeličili do nepojmljivih granica. Onda se pojavio Vasilije Čarapić s novim vidom borbe protiv autoriteta i ušao u legendu. Prvo je nedavno edipovski izjavio da „čak ne sluša ni svog oca“, da bi onda taj revolucionarno-pankerski karakter pokazao na djelu. Uzeo je službeni auto, „manje od 2 minuta“( ! ), usuo gorivo iz svog džepa ( ! ), kaže, i povezao stramac u privatne svrhe. Bolje ipak direktno citirati da se u parafraziranju ne izgubi sav stilski rafinman tog žestokog revolucionara:

„U toku dana, između dvije službene aktivnosti koje sam obavljao, prenio sam privatne stvari do zgrade u kojoj živim. Vožnja u tu svrhu je trajala manje od dva minuta, a gorivo u službenom vozilu sam platio iz sopstvenog džepa. Za sve preostale stvari koje sam kasnije tog dana prenosio angažovao sam i platio firmu koja se bavi transportom.“ U śećanje prizivam izjave velikih boraca za pravdu koje pri Čarapiću zvuče jalovo. Da vidimo, da uporedimo:

Borci IV crnogorske na Ljubinom grobu: „Dok god budete čuli na Ljubinom grobu pucanje naših pušaka, Njemci neće proći, a kada toga više ne bude – znajte da više nema živih proletera.“

Martin Luther King: „Imam san da će moje četvoro đece jednoga dana živjeti u državi u kojoj niko o njima neće donositi sud na osnovu boje kože, nego na osnovu njihovog karaktera.“

Vaclav Havel: „Ako treba da biram između nafte i ljudskih prava, biram ljudska prava.“

Da, jadno i jalovo. Za razliku od njih koji nijesu bili u sistemu, nego otpadnici i prokazani, Čarapić nosi teži krst (i brojanicu oko ruke). On je sistem, šraf u državnoj mašineriji, mast koja olakšava kretanje turbina (nema veze s njegovom kosom, da ne bude zabune), karika što stoji između Crne Gore i njenog članstva u EU. Njemu kao takvome mnogo je teže udariti na autoritet vlasti, a nije da se ne batrga još od Bemaxa. Zato njegova vožnja službenog auta u privatne svrhe, iako samo dva minuta i s gorivom iz svoga džepa, predstavlja simboličan gest otpora, anarhistički srednji prst poretku, dugi kineski marš, štrajk glađu irskih boraca za nezavisnost. Bravo Vasilije, Če Gevaro 21. vijeka, veliki učitelju subverzije.

Nadam se da će tvoj gest ući u udžbenike istorije da se buduće generacije kaleme na tom bogatom povijesnom nasljeđu, a tvoja frazeologija biti izučavana na svim katedrama lingvistike. I matematike. Jer baš me živo zanima koliko službeni auto troši na dva minuta vožnje da vidimo koliko si para morao utrošiti od svojih sredstava kako bismo organizovali akciju da ti i to refundiramo!