Piše: Senad Pećanin
U februaru 2013. godine general Valerij Vasilijevič Gerasimov, načelnik Generalštaba Oružanih snaga Rusije, objavio je u Kuriru, časopisu ruskog vojno-industrijskog kompleksa, kraći tekst pod naslovom “Vrijednost nauke je u predviđanju”. Portal Politico je Gerasimovove stavove opisao kao taktiku koju su razvili Sovjeti, pomiješanu sa strateškim vojnim razmišljanjima o totalnom ratu, koja predstavlja novu teoriju modernog ratovanja – ona koja izgleda više kao da hakira neprijateljsko društvo nego da ga napada u glavu.
General Gerasimov piše:”Temeljna pravila ratovanja su promijenjena. Značaj nevojnih sredstava za postizanje političkih i strateških ciljeva raste i, u mnogo slučajeva, premašuje snagu oružja u njegovoj efektivnosti… Sve to dopunjuje vojnim sredstvima skrivenog karaktera.” Ovaj tekst generala Gerasimova među analitičarima se smatra “najkorisnijom artikulacijom moderne ruske strategije, vizije cjelokupne strategije koja politiku i rat stavlja u istu sferu aktivnosti – kako filozofski, tako i logistički”. Sredstva za ostvarenje ove strategije više nisu prijetnje nuklearnim raketama, tenkovima ili avijacijom – sredstva su “fake news”, korumpirani i(li) antiglobalistički, antizapadni i antiliberalni političari, mediji i novinari, društvene mreže, kooperativni intelektualci, biznismeni, nacionalni i religijski lideri u društvima od značaja za ruske nacionalne interese i osvajanja za Rusiju one pozicije na globalnoj geopolitičkoj sceni koju joj je namijenio predsjednik Vladimir Putin.
Bosna i Hercegovina je, nažalost, već odavno postala sredstvo za ostvarivanje ruskih interesa i ciljeva. Balkan je “meki trbuh” Evrope i njegova destabilizacija je najkraći put za destabilizaciju Evrope. A Bosna i Hercegovina jeste epicentar prelamanja geostrateških interesa i silnica koje definiraju zone zapadnog, ruskog i turskog interesa.
U beogradskom provladinom nedjeljniku Ekspres, u broju 75 od 29. septembra 2017. godine objavljen je preko čitave stranice bombastični naslov, sa fotografijom predsjednika Putina: “Otkrivamo: ruska baza u Srpskoj: Sibirski berberin na Romaniji – Putin gradi humanitarni centar u Banjaluci i heliodrom na planini u blizini Sarajeva”.
Sami tekst, pod naslovom “Ide Putin preko Romanije”, nema skoro ničega što bi opravdalo bombastični, tabloidni naslov. Umjesto informacija, nudi se pitanje: “Da li je moguće da se u blizini Banjaluke izgradi još jedan ruski humanitarni centar” – očito aludirajući na postojeću rusku bazu u Nišu. Doduše, u podnaslovu teksta se navodi: “Dodik igra na rusku kartu i ne demantuje takve najave, ali ih i ne potvrđuje zvanično.”
Međutim, početkom oktobra ambasador Rusije u Bosni i Hercegovini, u intervjuu banjolučkim Nezavisnim novinama, ne spominje izgradnju vojne baze u Republici Srpskoj. Ambasador Petar Ivancov govori o planovima o otvaranju ruskog kulturnog centra u Banja Luci.
Navedena medijska bomba tipični je proizvod opisane ruske strategije. Njime se postiže cilj istovjetan onima u svim državama koje Kremlj smatra značajnim za nanošenje štete Zapadu: produbljenje postojećih političkih, nacionalnih i vjerskih konfrontacija, izazivanje straha i nesigurnosti, odvraćanje zapadnih investitora, širenje propagande o snazi i mogućnostima Rusije…
Prvi čovjek ruske vojske Gerasimov u navedenom tekstu navodi da je cilj njegove strategije “postizanje okruženja trajnih nemira i sukoba unutar neprijateljske države”. Nema sumnje da je izborom predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika za izvođača radova na terenu Kremlj odabrao pravu ličnost, posebno ima li se u vidu status koji Dodik uživa u Beogradu. S druge strane, Moskvi na ruku ide i potpuno odsustvo strateške vizije Brisela kada je u pitanju integracija država regiona u Evropsku uniju; u evropskoj prijestonici vlada potpuno sljepilo u razumijevanju prilika u Bosni i Hercegovini i autistična ekvidistanca prema akterima koji zemlju vide kao članicu Evropske unije i NATO saveza, s jedne, odnosno ruski klin u meki trbuh Evrope, s druge strane.
Upravo odsustvo stvarnog interesa Evropske unije za integraciju Bosne i Hercegovine stvara dodatni prostor za primjenu ruske taktike “meke moći”. Odnedavna karakteristika ove taktike jeste njena usmjerenost ne više samo na srpske, već i na hrvatske i bošnjačke političke faktore. Posljednja istraživanja pokazuju rast popularnosti Vladimira Putina i među nesrpskom populacijom u Bosni i Hercegovini, a ruska propaganda usmjerena na kompromitaciju zapadnih liberalnih vrijednosti sve se uspješnije promovira i u medijima u Federaciji BiH. Ovako usmjerena “meka moć” postiže odlične rezultate u skretanju Bosne i Hercegovine sa puta evro-atlanstskih integracija. Ona je ne samo jeftinija od pokušaja instaliranja vojnih baza, nego na duže staze daje i mnogo bolje rezultate. Uostalom, dovoljno je bilo pogledati posljednju demonstraciju strateškog savezništva predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika i predsjedavajućeg Predsjedništva Bosne i Hercegovine Dragana Čovića da bi se razumjelo koliko ruski uticaj nije više ograničen samo na srpske lidere: na banjolučkoj konferenciji za novinare na dan saopćavanja presude Suda BiH optuženiku za ratni zločin Naseru Oriću, navodni “promicatelj europskih vrijednosti” Čović nije imao potrebu ni najblaže se distancirati od najnovijeg Dodikovog verbalnog huliganskog nasrtaja na državu Bosnu i Hercegovinu i njen ustavni poredak.
Zato svi oni koji se plaše ruskih baza u Bosni i Hercegovini mogu odahnuti: dok zapadne, liberalne vrijednosti ovdje promoviraju lideri poput Dragana Čovića – Rusiji ne trebaju vojne baze u Bosni i Hercegovini.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR