Siromaštvo za mnoge, a socijalizam za bankare doveli su do fašizma!

Piše: Andrej Nikolaidis

Nedavno je Steve Bannon, važna figura američkog desno-populističkog pokreta i mastermind koji je stajao iza Trumpove pobjedničke predsjedničke kampanje, gostujući u emisiji liberalnog američkog voditelja Bill Mahera na HBO-u, izrazio žaljenje što Bernie Sanders nije bio Trumpov protivkandidat. “U tom slučaju”, rekao je Bannon, “imali bismo desni populizam protiv lijevog populizma”.

Bannonu će se želja da se suoči sa Sandersom napokon ostvariti – ali ne na američkim, nego na evropskim izborima , 2019. godine.

THE MOVEMENT

The Movement – tako se zove Bannonov pokret sa kancelarijom u Briselu. Bannon je u Evropu stigao sa ideologijom, medijima i velikim parama, da objedini evropsku desnicu i omogući im eventualnu pobjedu na izborima za EU parlament sljedeće godine. U pitanju je desna verzija Sorosovog Fonda za otvoreno društvo. Bannonova kancelarija u Briselu će formalno zaposliti svega deset ljudi, ali u pitanju je projekat iza kojih stoji sva sila think tankova, spin doktora i vrlo bogatih ljudi koji smatraju da bi desna, nacionalistička evropa bila dobra za njihov posao.

Yanis Varoufakis je prepoznao prijetnju koju za Evropu predstavlja The Movement. Uslijedila je akcija. I evo ga: juče je na press konferenciji u Rimu Varoufakis objavio lijevi odgovor Bannonu. On i Bernie Sanders će 30. novembra objaviti osnivanje nove “Progresivne Internacionale”. U koju je, objavio je Varoufakis, pozvan i meksički predsjednik Andrés Manuel López Obrador (čiji je portparol, doduše, saopštio kako zvanični poziv još nije stigao).

Evo malog, slatkog paradoksa: Bannonovi novi nacionalisti, tako agresivni prema globalizmu, djeluju posve globalno. Ameriku treba vratiti Amerikancima, Evropu Evropljanima (ili Amerikancima: nije li zapravo to cilj Bannonove igre), puni suverenitet državi-naciji, a to se sve ima obezbijediti tako što će evropske izbore voditi – Amerikanci. Nije li očito kako je Bannovov angažman u Evropi, koji je isprovocirao i Sandersov, zapravo novi, veliki korak u procesu globalizacije, jer Bannon je svojim učešćem evropske izbore učinio doista nadnacionalnim, nadevropskim i globalnim.

“Finansijeri su internacionalisti. Fašisti, nacionalisti, rasisti – kao Trump, Bannon, Seehofer, Salvoini – svi su oni internacionalisti. Oni se drže zajedno. Jedini koji ostaju razjedinjeni su progresivci”, rekao je Varoufakis u Rimu. Objavio je i platformu svog “Evropskog proljeća” (https://europeanspring.net/) koje će izaći na izbore za Evropski parlament.

To su, dakle, konture lijevog odgovora na desni projekat slabljenja EU u ime povratka nacionalnom suverenitetu. Ako imate promjedbe tipa “ne bi li istinska ljevica treala biti anti-EU”, razmislite još jednom. Jer raspad EU znači povratak u dugu i krvavu prošlost Evrope, znači nove ratove. A u tim ratovima ne ginu bogati i njihova djeca.

LJEVICA I EVROPSKA UNIJA

U ovom trenutku, ljevica mora braniti EU.

Ali ne ovakvu EU. Ne EU čiju vladu, Evropsku komisiju, građani ne biraju na direktnim izborima. Upravo je nedostatak demokratije doprinio rastu desnog populizma u Evropi. Manjak demokratskog legitimiteta institucija Ujedinjene Evrope, uz demokratske travestije kakve su bili francuski i holandski referendum o Ustavu EU (kada su građani, kao što se sada ponavlja sa Brexitom, bili pozvani da glasaju ponovo, sve dok ne glasaju onako kako lideri EU smatraju da je ispravno), i naročito grčki referendum (nakon kojega je Varoufakis napustio Tsiprasovu Vladu), građane EU je najprije odbio od izlaska na izbore za Evropski parlament (izlasnost spustio na daleko ispod 40 %), a potom ubijedio da je demokratija šala i sredstvo represije u rukama bogatih. Budući da na sceni nije bilo organizovane ljevice, mase razočaranih povela je desnica. Preostalo je još da pronađu neprijatelja i opasni ples je mogao početi.

Neprijatelj je pronađen u izbjeglicama, migrantima, islamu i internacionalnom kapitalu (istom onom koji finansira Bannona i evropsku desnicu), a kao neprijateljev posterboy izabran je George Soros, koji je em bogat, em Jevrej.

“Evropsko proljeće” (btw, pogrešno ime, koje asocira na poraz i katastrofu – nakon propasti Arapskog proljeća, nakon, iz jugoslovenske perspektive, “Hrvatskog proljeća) želi očuvati EU tako što će demokratiju vratiti njenim građanima. Moć ne smije biti u rukama neizabranih lidera – to je Varoufakisova pozicija.

“Siromaštvo za mnoge a socijalizam za bankare doveli su do današnjeg fašističkog pokreta u Italiji, do sloma političkog centra posvuda i do reakcionarne, podijeljene Evrope o kojoj Trump sanja”, rekao je još Varoufakis.

A u reakcionarnoj, podijeljenoj Evropi reakcionarna, podijeljena Bosna. U kojoj, pokazali su i tek završeni bosanskohercegovački izbori, ono malo preostalih progresivaca ne mogu učiniti praktično ništa. Ako ne mogu sami, mogu možda kao dio nove Internacionale. Skepsa, znam – i ja sam je pun. Ono što rade Varoufakis i Sanders u ovom trenutku djeluje kao daleko i malo izgledno obećanje. No to je najbolja, moguće čak i jedina ponuda na stolu. Trgovina ispod stola je, uostalom, skupo koštala ljevicu, pa i onu u Bosni i Hercegovini.