Aleksandar Raković, suludi Vučićev istoričar

Blago rečeno, skandalozan intervju Vučić(evićevoj) televiziji „Informer“ iz Beograda dao je Aleksandar Raković.

Za početak, njegovo područje djelovanja je pravashodno Crna Gora, iako živi i radi u Beogradu. Ili baš zato što živi i radi u Beogradu. A „zaviri“ počesto i u našu avliju.

"Jer ako je Jugoslavija bila mala za tri naroda Srbe, Hrvate i muslimane onda je BiH tek mala. Krajnji plan im je da nestanu Srbi iz RS i da Srbi zapadno od Drine ne postoje, osim možda kao marginalni faktor, kao što je to već uradila Hrvatska. I u Crnoj Gori je bio takav plan i da nije bilo litija i srpske revolucije, ta sudbina je bila namijenjena i Srbima u Crnoj Gori. Srbi u RS su se odbranili u našem odbrambenom otažbinskom ratu od '91 do '95 i stvorili su našu državu, RS. U njoj je otelotvorena i državnost koju je imala i republika S. Krajina, koja nažalost sada ne postoji. Sada im posebno smetaju tvorci Karadžić i Mladić“, rekao je, između ostalog, tokom gostovanja.

SREDNJE PRUGE

Milorad Popović, crnogorski književnik koji ovih dana boravi u Sarajevu, govori o njemu za „Slobodnu Bosnu“.

„Aleksandar Raković je po vokaciji istoričar i pripada tim specijalnim štabovima za propagandu Aleksandra Vučića. On ima ulogu zeca na srednjim prugama (za one koji ne prate atletiku, riječ je o onim trkačima koji diktiraju tempo u cilju postizanja što boljeg rezultata ili nekog rekorda, pa na pola puta odustanu od trke, op.a.) tako što najavljuje one poteze koje srpska politika iz pragmatičnih razloga ne govori. On je važan da se čita ne zbog njegove analitičnosti i pameti nego zbog toga što on ustvari najavljuje ono što su stvarni ciljevi srpske politike“.  

U Bečkoj kafani Hotel „Evropa“ prisjećamo se našeg razgovora od prije dva i po mjeseca, kada smo pričali i o tome da je skoro decenija od pokušaja državnih udara u Crnoj Gori u ruskoj režiji, 2015. i 2016. godine, preko litija odnosno moleban revolucije.  

Sve je u velikoj mjeri bilo dirigovano, i kadrovski i finansijski i propagandno i na svaki način podupirano, iz Beograda i Moskve. Da bi do promjene crnogorske vlasti i došlo 2020., od kada je na vlasti ta garnitura koju su postavili, u velikoj mjeri, Bezbednosno-informativna agencija Srbije, Srpska pravoslavna crkva i Beograd. Glavni „ormar“ u toj garnituri je Andrija Mandić, aktuelni predsjednik Skupštine Crne Gore, jedan od prvostepeno osuđenih za državni udar, dok su njegovi tužioci, Milivoje Katnić i Saša Čađenović u zatvoru, iz očigledne osvete. Optuženi su da su članovi zločinačkih narko-kartela.

E, takva je danas Crna Gora.

Na djelu je jedan scenario koji je naizgled neozbiljan, somnabulan, kako je to često sa tim nacionalističkim scenarijima. „Mi smo srušili DPS i Đukanovića u vrijeme Trampove vlasti. Ja sam jedan od onih koji su bili kreatori toga. Iskoristili smo četiri godine i Trampov animozitet prema tadašnjem Đukanovićevom režimu u Podgorici“, rekao je Raković na opskurnoj televiziji Dragana J. Vučićevića.

IGRA ROKENROL...

Popović nam i jeste, ranije, pričao da su američki predsjednički izbori velika nepoznanica, samo što je tada predsjednički kandidat bio Džo Bajden a sada je Kamala Haris, i da ukoliko demokrate pobjede, veće su šanse da se stvari na ovim prostorima stabilizuju. Međutim, ako pobjedi Tramp, biće neizvjesno. Ko će na tron SAD-a znaćemo 5. novembra.     

Ipak, vratimo se Aleksandru Rakoviću.

Rođen je 1972. u Beogradu, a diplomirao je, magistrirao i doktorirao istoriju na Filozofskom fakultetu u tom gradu. Magistarsku tezu: „Jugoslovenska javnost i Irska revolucija 1916-1923.“ odbranio je 10. jula 2007. na Katedri za istoriju Jugoslavije. Doktorsku disertaciju: „Rokenrol u Jugoslaviji 1956-1968. - Izazov socijalističkom društvu“ odbranio je 18. januara 2011. takođe na Katedri za istoriju Jugoslavije. Naučni je savjetnik na Institutu za noviju istoriju Srbije u Beogradu. Predaje na Diplomatskoj akademiji Ministarstva spoljnih poslova Srbije, na kursevima Istorija diplomatije Srbije i Osnovi političkog sistema Srbije. Koordinator je nastave Istorije diplomatije Srbije u 20. vijeku. I vjerovatno, na Vučićevom platnom spisku. Ako nisu finansije, neke beneficije sigurno ima.

„Stvarni ciljevi srpske politike u našoj državi su asimilacija crnogorske nacije i ponovna aneksija, pripojenje Crne Gore Srbiji. Sve njegove izjave su bizarne i ponekad djeluju suludo, ali ga u tom smislu uopšte ne treba potcjenjivati. Iako njegov izgled i način na koji to iznosi često izgledaju karikaturalni, oni koji poznaju način na koji funkcioniše ta vučićevsko-pinkovsko-hepijevsko-informerska mašinerija razumije da to i nije baš tako naivno. Naprotiv“, veli Mijo Popović za „Slobodnu Bosnu“. 

Postoji li mogućnost crtanja nekih novih granica u našoj regiji, pitamo Popovića: „Oni rade na tome. Oni aktivno rade na još jednoj promjeni državnih granica na Balkanu. Osim Orbana i Rusa, tu Vučić ima dogovor sa albanskim premijerom Edijem Ramom o tom istorijskom razgraničenju Srba i Albanaca, gdje bi se sjever Kosova mjenjao za tri opštine na jugu Srbije - Bujanovac, Preševo i Medveđa. U igri su još i Crna Gora, Bosna i Hercegovina, a vjerovatno i Sjeverna Makedonija.“

U posljednje četiri godine ta velikosprska struktura permanentno razara tkivo Crne Gore. Onu supstancu, i društvenu i državnu i nacionalnu, rekao nam je Popović u junu. A Raković je u toj Vučićevoj igri, očigledno, vrlo važna karika. (Ne)naoružan i opasan.